روز گذشته مطلع شدیم که در جریان اصلاح ماده 6 قانون شوراها، نمایندگان مجلس تصمیم به کاهش تعداد اعضای شوراها گرفته‌اند.
معتقدیم این کار، تصمیم درست و منطقی نیست. سوال ما این است که اگر تعداد اعضای شوراها زیاد است، چرا همین تصمیم درباره تعداد نمایندگان مجلس گرفته نشده است؟ عنوان کرده اند که تعداد بالای اعضای شوراها، هزینه‌های اضافی تحمیل می‌کند، درحالی که هزینه نمایندگان مجلس بسیار بیشتر از اعضای شوراست. بنابراین اگر قرار بر صرفه‌جویی است باید فرآیند کم شدن اعضا به مجلس شورای اسلامی هم تسری پیدا کند.
علاوه بر این، استدلال‌های مبنی بر کم شدن اعضا به‌منظور چابک‌سازی شوراها هم حرف درستی نیست. چه کسی گفته که الان شورای شهر، چابک نیست؟ اگر با این استدلال آقایان جلو برویم که کم شدن تعداد اعضای شورا، به تصمیم‌گیری سریع و بهتر منتج می‌شود، پس با همین استدلال باید تعداد نمایندگان مجلس هم کم شود تا تصمیم‌گیری‌ها راحت تر انجام شود. یعنی اگر قرار است قانونی تصویب شود، این قانون نباید سلیقه‌ای عمل کند و بین دو نهاد مردمی، تبعیض و تفاوت فاحش قائل شود. اگر قانون، معیار و مرجع است، باید همه در برابر قانون یکسان باشند، نه این‌که مجلس خودش را مستثنا بداند. از نگاهی دیگر، نمی‌شود که مجلس شورای اسلامی، امروز یک تصمیم بگیرد و فردا تصمیمش را عوض کند.
در همین شهر تهران، اعضای شورای شهر کارکرد بسیار بالاتری از نمایندگان مجلس دارند و به طور مداوم با مردم و مشکلاتشان در ارتباط هستند، در حالی که نمایندگان مجلس، چنین تعامل گسترده‌ای با مردم ندارند. همین الان می‌توانید گزارش بگیرید و از مردم بپرسید که چند نفر از نمایندگان مجلس و چند نفر از اعضای شورای شهر تهران را می‌شناسید. جواب همین پرسش به‌خوبی نشان می‌دهد که تعامل بین مردم و شوراها، بیشتر از تعامل بین مردم و مجلس است. به نظر می‌رسد این‌گونه تصمیم‌گیری‌ها، سمت و سوی سیاسی دارد که در جای دیگر می‌توان به طور مفصل به آن پرداخت، اما امر واضح این است که این اتفاق، به هیچ‌وجه به نفع مردم و به نفع مدیریت شهری ختم نخواهد شد.
*عضو شورای شهر تهران / روزنامه جام جم