داشتن زمین های بازی و فضای سبز به میزان کافی،دسترسی آسان به مراکز درمانی و آموزشی، خرید آسان و... اینها توقعاتی ست که مردم شهرهای مختلف دارند اما در مورد شهرستان های اقماری در برخی مواقع برآورده شدن این توقعات کمی سخت به نظر می رسد.
علی یحیی پور شهردار پرند هم اعتقاد دارد شهر زیر مجموعه اش همین مشکل را دارد.
او می گوید: «پرند به لحاظ سرانه هاي عمومي شهر دچار بحران است، به طوري که از نظر سرانه هاي آموزشي، درماني، تفريحي، فرهنگي، ورزشي و... در فقر به سر مي برد. افزایش تقاضا برای خدمات عمومی و زیرساخت ها در شهرپرند روبه افزایش است. انفجار جمعیت، رشد سریع شهر، فشارهای ناشی از فقدان و نزول تسهیلات کالبدی، فشارهای اجتماعی برای گسترش خدمات و... ما را احاطه کرده اند.»
او ادامه می دهد: «افکار عمومی پرند که اختیار شهر را در ید مجموعه شورای اسلامی شهر و شهرداری می داند، تمام مسئولیت کاستی ها وکمبودها را هم از این دو مجموعه می بینند. درحالیکه مسئولیت حجمی از طرح ها و پروژه های سطح شهر طبق ماده 12قانون ایجاد شهرهای جدید کشور، در تعهدات شرکت عمران است که متاسفانه اجرای آنها مشمول زمان شده است. امروزه شرکت عمران از طریق مزایده عمومی برخلاف قوانین موضوعه نسبت به فروش اراضی با کاربری های مختلف از قبیل خدماتی ، فرهنگی، بهداشتی ، مذهبی و.... اقدام می کند تا از محل درآمد آن نسبت به تکمیل پروژه های عمرانی نیمه تمام هزینه کند که نه
یحیی پور هم مانند بسیاری از شهرداران فکر می کند وجود مدریت یکپارچه شهری خیلی از مشکلات را حل خواهد کرد. او می گوید: «لازم به توضیح است که پرداختن به بحث یگانگی مدیریتی در شهر ضرورت دارد تا شهرداری به عنوان یک مجموعه خدماتی با در اختیار داشتن کلیات امور شهر و ایجاد مراکز متعدد و متنوع و پایگاه های اقتصادی و تبدیل آنها به درآمدهای پایدار با دغدغه کمتری به مردم خدمت کند.»