حفظ حریم رودخانه ها باری بر دوش مردم

باغ شهری نزدیک تهران .... منطقه ای ییلاقی که هم تفرجگاه خوبی برای پایتخت نشینان است و هم منبع آب شرب آنهاست. ساکنین این شهرستان خوش آب و هوا سالهاست برای سالم نگه داشتن آب شرب تهران مشکلاتی را تحمل میکنند.
حفظ حریم کیفی150 متری رودخانه .... موضوعی که از سال 1381 بعد از خشکسالی تهران، شورای عالی امنیت ملی برای جلوگیری از آلودگی آب شرب تهران تصویب کرد.
این مصوبه در ظاهر تصمیم خوب و درستی برای سالم نگه داشتن آب شرب تهران بود، اما حفظ این حریم برای ساکنین برخی مناطق مثل اوشان، فشم و میگون که در برخی مناطق حریم شهری شان حدود 300 متر است زندگی را سخت میکند.
سعید علی بخشی، شهردار اوشان، فشم و میگون که این روزها به قصران تغییر نام داره در این باره به خبرنگار تابناک تهران گفت: حفظ این حریم 150 متری فشاری سنگین بر دوش ساکنین این شهرستان است و به نوعی تصرف در زمین های میراثی آنهاست.
با پیگیری های مستمر شهرداری قصران، شورای عالی امنیت ملی طی مکاتباتی با وزارت نیرو و سازمان محیط زیست توافقی انجام شد تا حفظ حریم رودخانه از 150 متر به 30 متر کاهش پیدا کرد.
علی بخشی افزود: اما متأسفانه در این توافق سازمان محیط زیست بندی را اضافه کرده مبنی براینکه رودخانه های حفاظت شده از این کاهش حفظ حریم کیفی مستثنا میباشند و ملزم به رعایت همان 150 متر هستند.
بزرگترین دلیل ایجاد این حریم برای رودخانه های حفاظت شده سالم مانده آب های این رودخانه هاست، و این آلوده نشدن در حقیقت بر عهده سیستم فاضلاب شهری است.
در قانون تبصراه ای برای حفظ حریم 150 متری رودخانه ها در نظر گرفته شده، بند 7 راهکارهای بلند مدت میگوید، تا زمانی که سیستم فاضلاب شهرها به بهره برداری برسد می توان از حریم کیفی 150 متر استفاده کرد، ولی در حال حاضر سیستم فاضلاب شهر اوشان، فشم و میگون به بهره برداری رسیده. حالا زمان آن نشده که بعد از سالها که مردم سختی این حفظ حریم 150 متر را تحمل کردند باز هم سازمان محیط زیست و وزارت نیرو تجدیدنظری بر این مصوبه داشته تا این حفظ حریم برداشته و مردم هم نفسی بکشند؟؟؟