زائران حضرت رضا (ع ) در این شب و روزهای تا اربعین حسینی(ع) نگاهی دیگر دارند ؛ زیارتشان با عزای ثارالله آمیخته و زمزمه « امین‌الله » و « زیارت عاشورا » بر لبانشان جاریست تا همراه با شوق زیارت در حزن کاروان اسیران کربلا سوخته و سوگواری کنند.
در این روزها همچنین جمع زیادی از زائران ثامن الحجج(ع) را در حرم آقا می‌توان یافت که وقتی همکلامشان می‌شویم و قدری صمیمی‌تر از سودا و سرّ سویدای دلشان می‌پرسیم بوی کربلا مشاممان را تازه می‌کند زیرا اهمّ آرزوها، در صدر خواسته‌هایشان زیارت اباعبدالله(ع) است و امام را واسطه دعوت و طلبیده شدن می‌دانند که رئوف است و هم « رضا » و مایه رضایت.
حضرت آیت الله جوادی آملی می‌فرمایند: « هیچ موجودی از هیچ موجود دیگری راضی نمی‌شود، مگر به وساطت مقام امام هشتم؛ هیچ انسانی به هیچ توفیقی دست نمی یابد و خوشحال نمی شود، مگر به وساطت مقام رضوان رضا (سلام الله علیه)؛ و هیچ نفس مطمئنه ای به مقام راضی و مَرضی بار نمی‌یابد، مگر به وساطت مقام امام رضا! او نه چون به مقام رضا رسیده است، به این لقب ملقّب شده است! بلکه چون دیگران را به این مقام می‌رساند، ملقّب به رضا شد... »
خوشا به سعادت زائران کربلایی امام رضا(ع) که مهر رضایت حضرت بر ویزایشان می‌درخشد ... زائران بارانی که بهار را باور دارند و هنگامی که دست بر سینه از حضرت رضا علیه‌السلام اذن دخول می‌طلبند « أ أدخل یا حجة الله » را با طنین تپش‌های قلبشان پاسخ می‌گیرند و به وقت رفتن از حرم ، محرم شده‌اند و دل به ودیعت می‌گذارند!
مرحوم آیت الله بهجت در آداب زیارت حقیقی، فرمودند که موقع ورود « به قلبتان مراجعه کنید و ببینید آیا تحولی در آن به وجود آمده و تغییر یافته است یا نه؟ اگر تغییر حال در شما بود، حضرت علیه السلام به شما اجازه داده است.... و اما اذن دخول حضرت سیدالشهداء علیه السلام گریه است، اگر اشک آمد امام حسین علیه السلام اذن دخول داده‌اند و وارد شوید....»
و « رضا » مقام تسلیم است ؛ تسلیم حق و حقیقت شدن ... همان که عصاره کاملش اسوه حسنه امت اسلام است که پیش از رسالت نبوت، مشق بندگی کرد و تا به امروز والی یوم القیامه به آن گواهی می‌دهیم که « عبده و رسوله » و جالب اینکه در امتداد آن راه نورانی، تا به امروز هم و همیشه تاریخ این « عبد » بودن است که می‌شود سنگ‌نوشته و سرالاسرار حیات بابرکت عالم وارسته‌ای مانند آیت‌الله بهجت (رحمت‌الله علیه).
و باید که « تسلیم » بودو « رضا » و چون چنین شویم « هر چه آن خسرو کند شیرین بود! » و چه اوجی دارد بزرگ علمدار و خبرنگار عالم اسلام که در وصف مصائب عاشورا هم ، ترنم « و ما رایت الا جمیلا » سر می‌دهد... و زیارت پیاده حسین بن علی(ع) و سختی مسیر کربلا شاید دلیلی کوچک باشد برای اثبات صداقت در اینکه می‌گوئیم: « انی سلم لمن سالمکم »
و زیارت حضرت رضا(ع) همیشه حال و هوای معنوی خاصی دارد و البته این روزها خاص‌تر است به سبب انبوهی از زائرانی که به اشک چشم و پای دل به حرم می‌آیند تا رخصت رفتن و اذن زیارت سیدالشهدا بگیرند و باور دارند که تا رضا رضا نشود ویزای کربلایشان امضا نمی‌شود!
مجتبی محمودی / تابناک رضوی
