تابناک رضوی/ جامعه ایمانی عدالت محور، با امام در هر زمان بهتر و متعالی تر اداره می شود. در پرتو عدالت امامتِ اوست که آحاد متفرق به امتِ متشکل تبدیل می شوند. در این نظام است که انسان ها یک الگوی تام و تمام دارند. الگویی که می توانند با مشابه سازی خود به او، زیبازیست تر شدن و نیکو رفتار گشتن را تجربه کنندمنطق امام رضا(ع) روشی فراتر از عدل را می پسندد،مواردی همچون:احسان، خیر خواهی،ایثار ، مدارا،جامعه سازی صادقانه، و... همه چیز در این هندسه به قوام و اوضاع به نظام می آید.امام رضا(ع)در اخرین سالهای عمر گرانبارشان که به عنوان ولیعهد، معرفی شده بودند ودر خراسان می زیستند،روز عرفه، تمامی دارایی شان را به نیازمندان دادند.فضل ابن سهل، ناراحت شد وبا اعتراض ،عرضه داشت؛ جدا این کاربازند گی بزرگی است،حضرت فرمود نه تنها باخت نیست،بلکه برد وغنیمت است.کاری را که .نظام سازی عدل محور هم در افقی متعالی و مشخص، فضا را به سمت خوب شدنی این چنین پیش می برد ،این کلامِ امام رضا، علیه السلام، است که جایگاه امام را در تنظیمِ حدود و ثغور زندگی اجتماعی تبیین می فرماید:" توسّط امام است که نماز و زکات و روزه و حجّ و جهاد به کمال خود می رسد، و فی ء و صدقات وفور می یابد، و حدود و احکام جاری می گردد، و مرزها حفظ و حراست می شود، امام حلال خدا را حلال، و حرام خدا را حرام می کند، و حدود او را جاری می نماید و از دین خدا دفاع نموده، با حکمت و موعظۀ نیکو و دلیل قاطع، مردم را به راه پروردگارش فرا می خواند." نماز می شود همان واجبی که اتیان آن به اقامه می انجامد. اقامه هم می شود تجلیِ" إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ ۗ؛ همانا نماز است که (اهل نماز را) از هر کار زشت و منکر باز می‌دارد." رابطه بین نماز و امام است که بازدارندگی از فحشا و منکر می آورد و الا بدون این رابطه، فراوان اند نماز هایی که نه تنها بازدارنده نیستند که عامل زشتی و منکر نیز هستند وروح وجانمایه همه امور مثبته دین وعدات به عنوان برایند همه اینها:عدل نگری،عدل ورزی وامتداد عدالت در عینیت جامعه است و احکام، عقاید اخلاقیات،حکوت سالم ،جامعه ای سر شار از مواسات وعدل است.
در غیر این نگاه ومبنا؛ نماز ی که خوانده می شود وبر داشتی که از این دین انحرافی می شود،دین معاویه، تفکر ابلهانه خوارج، نمازانسان کش داعش و.... می شود، وبه کشت و کار شر می انجامد. راز این نماز های بی حاصل هم در نبود امام عادل بود. با وجود امام عادل است که زکات، در جایگاه خود به فقرزدایی از جامعه می انجامد و می شود حوزه حکومتی امام علی(ع) که بعد چهار و اندی سال، به رغم سه جنگ طولانی و پر هزینه، فقر به حاشیه رانده می شود تا همگان از مسکن و نان گندم و آب گوارا بهرمند شوند. زکات در اختیار معاویه، که قرار می گیرد؛ حیف و میل بیت المال می شود ،مال التجاره امویان. چنین است که به رغم ریخت و پاش گشاددستانه معاویه، فقر در حوزه حکومتی او پنجه برجانِ مردمان می کشد. ذیل هدایت و روح بخشی امام عدل اندیش است که روزه و حج به جایگاه حقیقی خود می رسد و جهاد، جهدی سازنده و آزادی بخش می شود و الا بی امام، به اسم دین هم که تیغ کشند، کشور گشایی هایی اتفاق می افتد که دروازه دل مردم را به روی فاتحان نمی گشاید که می بندد. فراوانی فیء و صدقات هم از راستی آموزی مردم در نظام تربیتی امام است که به ظهور می رسد. حدود به حق و احکام به عدل اجرایی می شود. مرزها حفظ و حراست می شود هم مرز های مملکت و هم مرز های حریم خصوصی. حرام و حلال همان است که خدا فرموده است. به خواست حاکمان در آن تغییر ایجاد نمی شود. مردمان نه با تندی و داغ و درفش که با حکمت و وعظ و استدلال پای کار می آیند. امام منطق عادلانه قرآنی دارد و برهان قاطع دارد. تیغ و تیر و تازیانه برایش راه باز نمی کند، بلکه کلام او سلام می شود تا سلامت مردم و جامعه تحقق یابد. سلامی که با پاسخ جامعه، جلوه ای از بهشت را به زمین می بخشد؛این یعنی افقی فراتر ازعدالت.
حمزه واقعی/پژوهشگر ومدرس
