راه اندازی رادیوهای فصلی و مناسبتی، حدود یک دهه است که در ایران دنبال میشود و بر این اساس پدیدهای چندان نوظهور و ناآزموده هم به حساب نمیآید؛ اما در شرایطی که بیش از یک سال است که کشور به شکلی جدی با بحران کرونا دست و پنجه نرم میکند و اساسا رادیو، رسانه بحران معرفی میشود، اما تاکنون هیچ یک از مسوولان صدا حتی طرحی جدی درباره راه اندازی «رادیو کرونا» هم در ذهن نداشته است، چه برسد به اینکه آن را اجرایی کند.
به گزارش
تابناک همدان، سال ۹۱ بود که برای نخستین بار خبر راه اندازی رادیو فصلی در ایران به شکل «رادیو تابستانه» منتشر شد؛ اتفاقی که در مدت زمان کوتاهی رخ داد و برای رادیوییها که چند روزی است، ۸۱ سالگی را هم پشت سر گذاشته اند، در آن زمان «نقطهی عطفی» تلقی میشد.
رادیو فصلی، شبکهای از نسل سوم رادیو بود. نسل اول، رادیوهای عمومی و نسل دوم رادیوهای تخصصی بودند. نسل سوم هم رادیوهایی مانند «رادیو تابستانه» که به صورت فصلی و مناسبتی فعالیتشان را در دهه نخست ۹۰ آغاز کردند.
پس از آن، راه اندازی رادیوهای فصلی و مناسبتی با وام گرفتن از آنتن ردیف ۹۵.۵، به جد دنبال شد و این شبکهها با عناوینی، چون رادیو نوروز (بهاران)، رادیو اربعین، رادیو کتاب، رادیو وحدت، رادیو محرم و … برنامه هایش را پخش کردند.
از آن زمان تاکنون بارها خبرهایی درباره راه اندازی رادیوهایی فصلی و مناسبتی گوناگون به گوش رسیده است و مسوولان صدا هم به واسطه بهره گیری از ظرفیت رسانههای داخلی و همچنین فضای مجازی، فعالیت هایشان را در بوق و کرنا کرده اند.
اما در شرایطی که این روزها در سایت اتحادیه رادیو و تلویزیونهای آسیا و اقیانوسیه (ABU)، به کررات خبرهایی درباره راه اندازی کانالهای ویژه کرونا در کشورهای مختلف آسیایی منتشر میشود و حتی کشوری مانند بنگلادش به تازگی دومین شبکه ویژه کرونا را هم راه اندازی کرده است، اما تاکنون خبری رسمی حتی در حد ایده، درباره راه اندازی کانال ویژه کرونا در رادیو و تلویزیون کشورمان منتشر نشده است.
این در حالی است که در تعریف رسانه ای، از مدیومی مانند رادیو به عنوان «رسانه بحران» یاد میشود و رادیوییها هم که به این تعریف سنتی، همچنان مینازند، بر این باورند که رادیو هرگز مخاطبش را از دست نخواهد داد؛ چراکه همچنان سریعترین، سهلالوصولترین و ارزانترین رسانه جمعی است. همچنین به دلیل انس مردم با آن و ماهیت گرم این رسانه، رادیو میتواند رسانهای کارآمد در شرایط بحرانی باشد و ضمن اطلاعرسانی اثربخش نقش مهمی در آرامشبخشی و کاهش فشار روانی در مواقع بحران ایفا کند.
همگی این تعریفها درست است؛ همچنان که نمیتوان از نقش رادیو در مهمترین اتفاقات تاریخی ایران از جمله کودتای ۲۸ مرداد، دوران جنگ تحمیلی و برخی بحرانها از جمله زلزله و سیل در سالهای گذشته غافل شد. اما در شرایطی که بیش از یک سال است که کشور با بحرانی عظیم مانند کرونا دست و پنجه نرم میکند و این ویروس مرگبار چه بخواهیم و چه نخواهیم زندگیها را به شدت تحت شعاع خود قرار داده است، آیا تا امروز نمیتوانستیم در آنتن شبکههای رادیویی و حتی تلویزیونی، کانالی را به نام کرونا اختصاص دهیم؟!
هرچند در این مدت شبکههای تخصصی «سلامت» در رادیو و تلویزیون تلاش کرده اند که در کنار دیگر شبکه ها، بار مسوولیت آموزشی و اطلاع رسانی رسانه را تا حدودی به دوش بکشند و بسیاری از برنامههای خود را منعطف با کرونا روی آنتن میفرستند، اما بنا بر تعریفی که برای نسل سوم شبکههای رادیویی از سوی خود صداوسیما ارائه شده است و همچنین استانداردهای جهانی که در شبکههای رادیو و تلویزیونی دنیا دنبال میشود، میتوانستیم خیلی زودتر از اینها راه اندازی کانالی برای کرونا را ضروری فرض کنیم.
چنانچه این روزها با تکیه بر جایگاه رسانهای رادیو میان مردم جهان، بسیاری از کشورها راه اندازی شبکهای مانند کرونا را از ضروریات دانسته و محتوای این شبکهها را با برنامههایی درباره به روزترین اتفاقات روز دنیا درباره کرونا، واکسیناسیون، ترغیب مردم به ماندن در خانهها و زدن ماسک، دوری از تجمعها و … پر میکنند؛ و البته اجرایی کردن چنین تصمیم رسانه یی، علاوه بر اینکه میتواند بر اهمیت پیشگیری از ویروس کرونا برای مسوولان یک کشور در نزد مردمانش تاکید کند، مهر تاییدی است بر جایگاه رسانهای مانند رادیو و حفظ ارتباط این مدیوم کهن با مخاطبانش.
منبع: ایسنا