قفل ۴ ساله زنگنه بر صنعت نفت

روزنامه جوان نوشته است:‌ وزارت نفت به مديران و كارشناسان خود اجازه نمي‌دهد در برنامه‌هاي مناظره‌اي شركت كنند؛ بايكوت كامل خبري و تحليلي وزارت نفت در حوزه قراردادهاي جديد نفتي بيش از اندازه شكل بدي به خود گرفته است و ديكتاتوري حاكم بر اين نهاد، نارضايتي فراواني را به همراه داشته است. نه معدود موافقان مي‌توانند در مناظره‌هاي راديويي – تلويزيوني شركت كنند و نه منتقدان IPC حق اظهار نظري دارند.

در اين ميان اما عده‌اي معتقدند وزارت نفت با اين رويكرد و سكوتي كه در پيش گرفته است قصد دارد مظلوم‌نمايي كند و در صورت عدم‌كاميابي در امضاي قراردادهاي نفتي، انتقادات وارده به قراردادهاي نفتي را مهم‌ترين عامل در عقب‌ماندگي توسعه ميادين نفت و گاز معرفي كند.

ناگفته پيداست كه وزارت نفت طي سه سال گذشته با ارائه عملكرد غيرقابل قبول در حوزه توسعه ميادين نفت و گاز تقريباً همه چيز را قفل كرده است و نه تنها اقدام موثري در توسعه ميادين انجام نداده است بلكه روند خوب توسعه را كه به ارث برده بود به‌سرعت كاهش داد تا نسخه نجات‌بخش وضعيت فعلي را برجام بداند.

اين در حالي است كه منابع مالي فراواني در اختيار وزارت نفت قرار گرفته است ولي با اين حال هيچ اقدام عملي براي توسعه ميادين مشترك انجام نشده است؛ همان مياديني كه وزير نفت با ناراحتي از آن ياد مي‌كند و با چنگ زدن بر اين ريسمان، براي شركت‌هاي خارجي فرش قرمز پهن مي‌كند و به همراه مديران خود براي چشم آبي‌ها «امن يجيب» می‌خوانند و خود را مضطري مي‌نامند كه سه سال است چشم انتظارشان هستند، البته بخشي از اين نگاه به دليل محدوديت‌هاي فعلي صنعت نفت است كه بايد قبول داشت بخشي از درمان آن، توسط سرمايه‌گذاري خارجي برطرف مي‌شود ولي بزرگنمايي بيش از اندازه ولو به قيمت تخريب توان داخل، اتمسفر مشمئزكننده‌اي را به‌وجود آورده است.

در چنين فضايي و الگوي قراردادي كه همه چيز را منوط به خود كرده است، خودسانسوري حرف اول و آخر را مي‌زند و وزارت نفت علاقه‌اي به دفاع از مدل خود در مناظره‌ها ندارد. شايد در نگاه نخست اينگونه تحليل شود كه اين نهاد مهم علاقه‌اي به پاسخ به انتقادات ندارد و قصد دارد به‌طور چراغ خاموش به كار خود مشغول باشد.