در دهه‌های اخیر، با پیشرفت سریع فناوری و تغییرات عمده در رویکردهای ارتباطی، آموزشی و پرورشی، مفهوم آموزش به شکل‌های جدیدی تغییر کرده و ظهور و بروز این مفهوم پایه را در قالب هایی جدید و متفاوت نسبت به گذشته شاهد هستیم. محدثه باروتکوب زاده - یکی از این تغییرات شاخص بهره‌گیری از ظرفیت‌های مختلف بازی به عنوان یک ابزار مؤثر در فرآیند یادگیری کودکان است.بر این اساس بازی‌های آموزشی، با ترکیب عناصر تفریحی در مولفه‌های یادگیری،میتوانند در توسعه مهارت‌های تحصیلی کودکان و ارتقا سطح یادگیری نقش بسزایی ایفا کنند.
امروزه بازی‌های آموزشی به عنوان یک ابزار مهم در فرآیند آموزش و پرورش کودکان شناخته می‌شوند. این بازی‌ها با ارتقاء انگیزه و تفکر خلاق کودکان، به توسعه مهارت‌های تحصیلی آنها کمک می‌کنند.
نتایج تحقیقات صورت گرفته در این عرصه نشان می‌دهد که استفاده از بازی‌های آموزشی به طور معنی‌داری توسعه مهارت‌های تحصیلی کودکان را افزایش می‌دهد و بهبود قابل توجه ای در مهارت‌های خواندن، نوشتن، حساب و تفکر منطقی دانش آموزان دارد.
بر اساس یافته‌های به دست آمده در بررسی ابعاد مختلف این موضوع توصیه می‌شود که معلمان و والدین در فرآیند آموزشی از بازی بهره‌ببرند و آن را به عنوان یک ابزار تربیتی مؤثر در نظر بگیرند چراکه این تغییر نگاه با گشودن مسیری نو در فرآیند آموزشی می‌تواند به توانمندی‌های تحصیلی کودکان در مدرسه و رشد ابعاد پرورشی به ویژه ارتقا سطح مهارت‌های زندگی روزمره کمک کند.
با توجه به مولفه‌های برآمده از عصر دیجیتال ایجاد موقعیت‌های تعاملی در فرآیند یادگیری یکی از دغدغه های مهم در عرصه آموزش و پرورش به ویژه برای نسل جدید محسوب می‌شود و یکی از فعالیت‌های لذت بخش و سازنده برای همه از جمله کودکان و نوجوانان بازی است که می‌توان از پیوند این عنصر به جریان آموزشی نگاهی همه جانبه در راستای تقویت قوای ذهنی،جسمی، شخصیتی و اجتماعی را فراهم ساخت.
از دیگر سو بازی های آموزشی میتوانند به عنوان رسانه ای مفید وکارآمد در سطوح رسمی و غیر رسمی مورد استفاده معلمان و مدارس قرار گیرند و لازم به توجه است که بازی‌های آموزشی موثر بیشتر بر تفکر و برنامه ریزی تاکید می کنند تا حفظ کردن مطلب و دانش آموزانی که در یادگیری مفاهیم موجود در نوشته ها و متون چاپی با مشکل روبه رو هستند بازی ها را درک می کنند و اعتماد به نفس خود را از طریق نقش آفرینی افزایش می دهند.
کوکان تحرک و فعالیت را دوست دارند، اما در بسیاری از کلاس‌های درس فعالیت و تحرک کودکان برای معلم کمتر قابل تحمل و تامل است.درست بر خلاف این عقیده عمومی که برای موفقیت در تحصیل باید بر تعداد و ساعت کلاس های دروس اساسی افزود، پژوهش ها نشان می‌دهد که باالعکس با اضافه کردن بازی، ورزش و شادی به کلاس‌های درس، آمادگی ذهنی کودکان برای یادگیری مطالب درسی نیز افزایش می‌یابد.
در بعد دیگر نیز مهارت‌های اجتماعی و عاطفی بخشی از ویژگی‌های شخصیتی هستند که هر فردی برای مدیریت هیجان ها و واکنش‌های خود به آن نیاز دارد.علاوه بر تاثیر بازی بر یادگیری این نوع مهارت ها نیز در فرد رشد یافته و به دانش آموزان توانایی بیشتری برای مدیریت احساسات و عمل می دهد.
بازی همچنین بر یادگیری مهارت‌های حل مسئله نیز اثرگذار است و در حین بازی کودکان میتوانند تصمیمات خود را بگیرند و مهم این است که در حین انجام بازی تفکر کودک درگیر شود و با تمرین و تکرار در این عرصه مهارت حل مسئله نیز در آن افزایش یابد که این عنصر فراتر از رشد آموزشی می تواند سایر ابعاد شخصیتی فردی و اجتماعی دانش آموز را نیز تقویت کند.
بر اساس آنچه به آن اشاره شد آگاهی از انواع بازی، انتخاب بازی مناسب با توجه به آمادگی و سطح توانایی دانش آموز و منطبق بودن با موضوع درس که باعث اعتماد به نفس و انگیختن ذوق و علاقه شاگرد در کلاس درس، کمک به معلم برای مدیریت بهتر کلاس و افزایش راندمان آموزشی و تفکر همگرا را در ذهن سبب می شود.
تعامل خانواده و سیستم آموزشی که دانش آموز در آن مشغول به یادگیری و تحصیل است یکی از راهبردهای مهم در این زمینه برای انتخاب بازی و تبادل شیوه های مشترک برای اثربخشی هر چه بیشتر محسوب می شود که پیوند سیاست گذاری آموزشی با فعالیت انجمن های اولیا و مربیان و معلمان ورزش، پرورشی و مشاوران مدرسه در سایه همراهی خانواده در این عرصه نتایج شگرفی را به همراه خواهد داشت.