به گزارش «تابناک»؛ در مجلس یک شیشه کثیف را بیرون انداخت. اتفاق امیدوار کنندهایست که نشان میدهد با حساسیت افکار عمومی و دیدهبانی مردمی میشود مقابل فاسدین ایستاد. اما نباید متوقف و مشغول جشن شد. باید سؤالهای بعدی را پرسید.
سوال اول : تاجگردون چگونه از فیلتر شورای نگهبان عبور کرد؟
سوال دوم : تاجگردون پرونده فسادی اثبات شده داشت. خودش هم اعتراف کرد که شیشه کثیف است. با اینحال صد و دو نماینده به اعتبارنامهاش رأی مثبت دادند. چرا ۱۰۲ نماینده از فسادی چنین آشکار دفاع کردند؟ امیرآبادی نماینده قم گفت تاجگردون به همه بودجه و پول میداده و به این شکل برای خودش متحد میخریده. آیا این ۱۰۲ نماینده هم توسط تاجگردون آگاهانه یا ناآگاهانه خریده شده بودند؟ تاجگردون در مصاحبهای تلویحا تهدید کرده بود اگر اعتبارنامهاش رد شود فساد بقیه را هم لو میدهد. آیا این صد و دو نماینده خودشان فساد داشتند و نگران افشاگری انتقامجویانه تاجگردون بودند؟
سوال سوم : چرا ما نباید بتوانیم بفهمیم این صد و دو نماینده که همدست تاجگردون بودند ، اسمشان چیست؟ چرا رأی به اعتبارنامه فردی با فساد آشکار باید غیرعلنی و غیرشفاف باشد؟ مگر اعتبارنامه تاجگردون مربوط به امنیت ملی یا اسرار نظامی یا محل شهرهای موشکی بود؟ چرا رأیگیری در «مجلس شورای اسلامی» باید شبیه رأیگیری در «فراموشخانههای فراماسونری» باشد؟ آیا بدون اینکه بدانیم نمایندگان به طرحها و لوایح مختلف چه رأیی دادهاند میتوانیم جلوی ریشه دواندن لابیهای ثروت و قدرت و شکل گیری تاجگردونهای بعدی در مجلس را بگیریم؟ آیا شفافیت آرای نمایندگان نباید اولین مطالبه عمومی ما از مجلس یازدهم باشد؟
سوال چهارم : تاجگردون هشت سال نماینده مجلس بوده. او هم مثل اکبر طبری تنها نیست. شبکهای از افراد فاسد دارد. پرونده بخشی از فسادهایش هم موجود است.
وزارت اطلاعات هم در نامهای به مجلس موارد دیگر را گزارش داده. چرا قوه قضاییه و مدعی العموم وارد نمیشود؟
سوال پنجم: مهمتر از اصلاحطلب یا اصولگرا بودن نمایندگان، داشتن سازوکارهایی است که آنها را زیر نظارت داشته باشد. نود و نه سال پنجاه و هفت نیست که به تقوای آدمها بسنده کنیم. سالمترین افراد هم مستعد فسادند.
قدرتمندان باید همیشه احساس کنند دائما زیر نظارت حکومتی و مردمی و رسانهای اند.
سوال اینست :
چه ساز وکارهای نظارتی غایب بودند که تاجگردون هشت سال بدون ترس از گیر افتادن در مجلس جولان داد و سلطنت کرد؟
چه ساز و کارهای نظارتی برای گیر انداختن تاجگردونهای دیگر و برای بازداشتن بقیه صاحبان قدرت از تاجگردون شدن لازم است؟ بدون این مکانیزمهای نظارتی، بدون امنیت داشتن خبرنگاران و سوت زنها، بدون قوه قضاییهای که مبارزه با فساد را اولویت خود بداند ، بدون رسانه ملی که از پروندههای مبارزه با فساد برنامههای تحقیقی جذاب بسازد که باز دارنده بقیه باشد، در یک کلام در غیاب آپدیت شدن نظام نظارتی کشور، همه ما مستعد تاجگردون شدنیم.
انتهای پیام/*