در حالی که این روزها تمامی توجه افکار عمومی بر روی ویروس کرونا متمرکز شده است ، رقابت بر سر تصدی ریاست مجلس وارد فاز جدیدی شده است .
بر این اساس برخی گمانه زنی های اولیه مبنی بر حضور بی دردسر قالیباف شهردار اسبق تهران در راس قوه مجریه با چالش جدی مواجه شده است .
قالیباف که با امید قرارگیری در مسند ریاست مجلس وارد انتخابات دوره اخیر شده بود، برخلاف تصور اولیه برای دستیابی به این هدف موانع دشواری پیش روی خود دارد .
جبهه پایداری (به رهبری آقاتهرانی ) ، اصولگرایان تحول خواه ( به رهبری زاکانی ) ، اقلیت نمایندگان مستقل و اصلاح طلب ،گروه نمایندگانی که از دور قبل در مجلس باقی مانده اند ( اغلب با گرایش به علی لاریجانی ) و افرادی همچون حاجی بابایی و میرسلیم ( که قابلیت های بیشتری برای همراه سازی نمایندگان دارند ) ، مهم ترین موانع قالیباف برای قرارگیری در این جایگاه هستند .
علاوه بر این موانع ، نبود گفتمان مشخص تقنینی از سوی قالیباف برای انجام مهمترین وظیفه رییس مجلس که همانا اداره مجلس است (با توجه به این که او سبقه مدیریتی این چنین نداشته و صرفا در امور اجرایی فعالیت هایی داشته است ) بانضمام کنش های سیاسی و رسانه ای اخیر او که عموما بر طبل دوقطبی سازی فضای کشور کوفته ، تردیدهایی را برای نمایندگان و عموم مردم به همراه آورده است .
از سویی دیگر قالیباف هیچ گاه صراحتا اعلام نکرده که اگر در جایگاه ریاست مجلس قرار بگیرد بار دیگر سودای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری را خواهد داشت یا خیر ؟ و اگر چنین قصدی داشته باشد آیا مجلس ، ارکان آن و نمایندگان مردم باید در نقش اعضای ستاد انتخاباتی او در یکسال پیش رو ایفای نقش کنند ! که البته شان مجلس و ارکان آن و نمایندگان باید اجل از فعالیت های چنین باشد .
شاید پاسخ روشن آقای قالیباف به این پرسش و برخی پرسش های دیگر درمورد شیوه اداره مجلس ، تداوم دوقطبی سازی و .... بخشی از چالش ها و تردیدهای این روزهای نمایندگان مجلس را برطرف کند .
