عارف روستایی در گفتگو با تابناک:
رئیس ارکستر کودک و نوجوان کرمانشاه گفت:ارکستر کودک و نوجوان در هفته‌ی ملی کودک یک صد نفره شد.
کد خبر: ۷۹۱۱۳۶
تاریخ انتشار: ۰۱ آبان ۱۳۹۸ - ۲۲:۰۰ 23 October 2019

«عارف روستایی»، متولّد سال 1360 در کرمانشاه و نوازنده ای چیره دست در سازهای مختلف است. او از کودکی موسیقی را آغاز و از سال 76 به صورت جدی ساز زدن را شروع کرد. اوّلین استاد او در واقع پدرش بود که عارف ساز کمانچه را نزد او فراگرفت. سپس در محضر استاد «اسماعیل خان مسقطی» نوازنده ی چیره دست و به اعتقاد استاد «جلیل شهناز» بزرگترین بداهه نواز مشغول به فراگیری ساز تار شد. او در همان سال 76 به حوزه ی موسیقی تئاتر وارد و کار گروهی اش را با نمایش آغاز کرد. روستایی با هنرمندانی چون «پلوک»، «ظاهری»، «مرتضوی»، «بنی عامریان» و... در جشنواره های بین المللی چون جشنواره «ایران زمین» در اهواز شرکت و موفق به دریافت دیپلم افتخار در آن سال ها، در حالی که بیش از 16 سال سن نداشت، شد. پس از آن به صدا و سیمای کرمانشاه راه پیدا کرد و با رئیس آن روزهای این سازمان -«علیرضا صنعتی»- همکاری و بالغ بر 150 اثر را تولید کردند. عارف در همان سال ها به انجمن موسیقی به سرپرستی «آرشام خرسند» وارد و در جشنواره های «مقاومت»، «فجر»، جشنواره منطقه ای ایران، در سال 82 با حضور استاد «میرزاده»، استاد «کیوان ساکت»، استاد «علی اکبر مرادی» مقام اوّل را کسب و در تک نوازی دارای رتبه شد. روستایی در دیگر جشنواره های بومی و محلی نیز شرکت و کسب مقام کرد.

او به واسطه پدر و دوستانش مدتی در محضر استاد «اسداله ملک» و استاد «میرزاده» جهت یادگیری بهتر ساز ویولن تلمّذ کرد. این نوازنده ی چیره دست از سال 80 به صورت جدی وارد حوزه ی تدریس شد و در مؤسسه فرهنگی و هنری کوثر به آموزش پرداخت. او نوازنده ی سازهای کمانچه، ویولن، ویولن سل، تار، فلوت، ساکسیفون و ... است.

آنچه که در ادامه می خوانید گفتگوی اختصاصی خبرنگار خبرگزاری تابناک کرمانشاه با این هنرمند برجسته ی کرمانشاهی است.

 آنچه که در شما می بینیم این است که شما بیش از هر چیز به تدریس موسیقی می پردازید و با جان و دل این کار را انجام می دهید. دلیل شما به انجام این کار چیست؟

آموزش فصل جدیدی در زندگی من بود، باعث شد که من تحقیق و پژوهش کنم و با اساتید بزرگی چون استاد «ظهیرالدینی» برخورد داشته باشم. با دوستانی که در مرکز (تهران) تحصیل کرده بودند آشنا شوم، کتاب های متعددی را بخوانم و گاهاً در عرصه ی ویولن کلاسیک دست به قلم شده و تصمیم دارم کتابی در این زمینه چاپ کنم.

حاصل این تلاش در زمینه ی آموزش چه بوده است؟

بنده دو ارکستر «فیلارمونیک» و کودک و نوجوان را تأسیس کردم که در قالب گروه های کوچک، آنان را سازماندهی می کنم و به آن ها مفاهیم و ابعاد اجتماعی موسیقی را فرا می دهم. بنده قصد داشتم که استعدادهایی را شناسایی کرده و این دو ارکستر، به جز دوستان خواننده و نوازنده هایی که سالیان نواخته اند، همه از شاگردان بنده بوده اند. در واقع ثمره ی تلاش های خود را در حوزه ی آموزش در این دو ارکستر می بینم.

 ارکستر فیلارمونیک چند سالی است که به رهبری شما در حال برگزاری است، اما ارکستر کودک و نوجوان کرمانشاه تازه تأسیس است. در این باره بیشتر برای ما توضیح دهید.

ارکستر کودک و نوجوان در هفته ی ملی کودک یک صد نفره شد. این ارکسترها سرمایه ی هر شهر و مملکتی هستند به شرط اینکه دارای انسجام باشند. هنر ناب است و می بینم که کودکان ما موسیقی های به اصطلاح بد داخلی و خارجی را با اشعار بد و بدون ارزشِ فنی یاد گرفته اند که به هیچ وجه نه تنها در خور توجّه نیست، بلکه خطرناک است. بنده بستری را فراهم کرده ام که کودکان و نوجوانان موسیقی ناب را ارائه دهند و این امر نه تنها موجب نشاط و امید آن ها شده است؛ بلکه افکارشان متوجّه آثار با ارزش داخلی شده است که نتیجه ی آن اعتلای فرهنگ و هنر کرمانشاه می شود. بنده برای این ارکستر زحمت زیادی کشیده ام. از شهرداری کرمانشاه به خاطر دادن مکان تمرین و تشویق کودکان، از حمایت سازمان اجتماعی استانداری و از نشریه نقدحال جهت دادن هدایای نقدی به کودکان در اجرای 25 آبان سال گذشته در تالار انتظار نهایت قدردانی را دارم. اما در عین حال نهادهای متولّی کودک و نوجوان نه تنها حمایتی نکردند. بلکه موجب سنگ اندازی نیز شدند. امید که کار این کودکان و نوجوانان دیده شود و برای مراسم صلح، ملی، ارزش ها و آرمان های ایرانی بنوازند. لازم به ذکر است که بنده موفق به تأسیس آکادمی موسیقی و مرکز تخصصی ویولن «رودکی» با مجوز اداره ارشاد اسلامی شده ام که امیدوارم بستری برای فعالیّت های جدّی در محیطی امن برای رشد علاقه مندان به موسیقی باشد.

 در میان دوستداران هنر تصوّر بر این است که نواختن سازی مانند ویولن خیلی سخت است. نظر شما در این مورد چیست؟

این امر تنها در کشور ما سخت است. جدای از اساتید ارزشمند ما که به صورت حرفه ای در این عرصه پا گذاشته اند، آنان از متدهای روز و پله پله ی ساز مطلع نبودند. این اساتید بدون آموزش پیش نیازهای لازم، درس هایی را آموزش دادند که اصل مطلب بود. بنده با گردآوری کتابی که به صورت دست نوشته در دسترس هنرجویانم قرار دارد، مراحل مقدماتی ویولن را لحاظ کرده ام. در این صورت فراگیری این ساز دیگر سخت نیست. هنرآموز تا زمانی که صدادهی سازش اصلاح نشده است، نمی تواند مشق زدن را آغاز کند.


از آنجا که شما هم نوازنده ی سازهای ایرانی و هم نوازنده ی سازهای کلاسیک هستید، می توانید یکی از آن ها را بر دیگری ارجع بدانید؟

از لحاظ ارزش گذاری نمی توان گفت کدام یک برتر است؛ چون سازها ابزارند و حاکی از فرهنگ یک ملّت هستند؛ اما از لحاظ فنی با یکدیگر تفاوت دارند. مانور در وسعت های صدایی این دو ساز متفاوت است. مثلاً مانور ویولن قوی تر است و اغلب سبک ها را می توان نواخت و چون جهانی است، کتاب های آن بیشتر است.

 اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی یکی از متولّیانی است که باید حامی هنرمندان باشد. شما در این زمینه چه نظری دارید؟

با توجّه به روی کار آمدن «بهرام فاضلی» مدیرکل ارشاد اسلامی که دید بازتری به مسائل و هنر دارد، انتظار داریم که فضای هنری کرمانشاه چه از لحاظ ابعاد حمایتی و چه از لحاظ ابعاد نظارتی، وضعیّت شهر بهتر شده و توجّه ویژه ای به ارکستر فیلارمونیک و کودک و نوجوان کرمانشاه شود که رشد این کودکان بسیار حائز اهمیّت است. ما به نوبه ی خود در این زمینه آمادگی و همکاری خود با این اداره اعلام کرده و از وی تشکر فراوان را دارم.

 ارکستر هر شهر باید توسط شهرداری حمایت شود. شما این امر را چگونه می بینید؟

شهرداری ها در جای جای نقاط جهان، جدای از مباحث شهری و خدماتی که در حوزه ی شهروندی و برنامه های سازمانی خود در شهرها ایفا می کند، رسالت عظیم فرهنگ و هنر جزو اموراتی است که آن ها باید برای اعطلای فرهنگ عمومی شهر به انجام برسانند.

 آیا گواهی که به مدرسین داده می شود، ملاک تعیین سطح برای تدریس است؟

البته باید عنوان کنم که عدّه ای از افرادی که آموزش می دهند، فاقد گواهی تدریس هستند. گواهی تدریس یک بُعد فنی دارد و شبیه به یک پروانه فعالیّت است که باید از چند نهاد که مسئول صلاحیت یک شخص جهت تدریس است، تأیید شود. کسی که تدریس می کند باید برای مردم قابل اعتماد باشد. از سوی دیگر چون این تأیید صلاحیت تحت نظر هیأتی علمی و عملی است، گواهی صادر شده نشانگر این اعتماد به اوست؛ اما در هر صورت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی باید بر آموزشگاه ها و کلاس های خصوصی نظارت کند تا سازماندهی شوند.

 شما مدرس موسیقی در دانشگاه نیز هستید. از آنجا که بیشتر با کودکان کار کرده اید، حوزه ی دانشگاه را چگونه می بینید؟

کار در حوزه ی دانشگاه به بنده پیشنهاد شد و هدف من از ابتدا نبود. بنده پروسه ای را طی کردم که در دانشگاه درس بدهم و کد استادی در دانشگاه را دارم.

 شما جزو آن دسته از نوازندگانی هستید که در کشورهای مختلف اجرا و کنسرت هایی داشته و در واقع سفیر فرهنگی بوده اید. سفیر فرهنگی شدن، چه نقشی در اشاعه ی فرهنگ ایرانی در سایر کشورها دارد؟

از شش سال پیش تا به امروز یکی از اتفاقات خوب، سفر به کشورهای مختلف چون «فرانسه»، «بلژیک»، «اسپانیا»، «آفریقای جنوبی»، «مالزی» «اندونزی»، «ارمنستان»، «ژاپن» و ... به عنوان سفیر فرهنگی ایران بود که با اجراهایی در دانشگاه ها، موزه ها، شهرداری ها، مجامع مردم نهاد، رادیو و تلویزیون و ... هنر ایرانی را به آن ها در حالی که دشمنان ما چهره ی خوبی را از تمدّن ما نشان نداده اند را به نمایش گذاشتیم.

 چرا جوانان امروزه با موسیقی سنتی ایرانی کمتر ارتباط برقرار می کنند؟

به نظر من ریشه اش در رسانه های رسمی، چون رادیو و تلویزیون و رسانه های غیررسمی، چون شرکت های ترانه است. باید اتاق فکری در ایران در نظر گرفته شود و موسیقی ناب به صورت مدرن از لحاظ شیوه، کار شود. موضوع بعدی تولید داخلی است که باید مبتنی بر موسیقی سنتی باشد. از سوی دیگر نظارتی باید روی کنسرت ها و یا حتّی پیام های بازرگانی باشد. در مورد موسیقی پاپ نیز باید گفت که در دهه 80 آثار خوبی تولید شد، ولی در حال حاضر به دلیل نبود نظارت کافی خواننده ابتدا در منزل خود بدون دریافت مجوزی برای شعر و موسیقی وارد دنیای موسیقی شده و یک سری مافیا نیز افراد ناکارآمد را بالا برده و شعر بی محتوا در سطح کنسرت پخش و اجرا می شود و چون جوانان و نوجوانان به آن علاقه نشان می دهند، خود به خود در این حیطه قرار می گیرند.

 در مورد موسیقی بومی چطور؟

گروه های موسیقی بومی نیز باید سازماندهی و حمایت شوند و با توجّه به نیاز روز جامعه اثر تولید کنند. اگر روی گروه های بومی کار شود، قطعاً تأثیر مثبتی بر نوجوانان دارد. ارکسترهای کودک و نوجوان و فیلارمونیک، در سال حداقل یک بار به اجرای کنسرت می پردازند.

 در پایان چه انتظاری از نوازندگان شهر برای همکاری باارکستر فیلارمونیک دارید؟

ارکستر فیلارمونیک در هر شهری جای نوازنده های خبره است. بارها خود بنده از دوستانی چون«امینی»، «اصغر ایمانی»، «مهدی جهان فروز زاده» و «علی عزیزی» که نوازندگی و تنظیم به عهده وی بوده، دعوت به همکاری کرده ام؛ ولی تا به حال پیش نیامده است که نوازنده ای خود پیشنهاد فعالیّت در ارکستر را بدهد یا طرحی را عنوان کند.
 
منبع: تابناک
اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار