بحران ۲۴ سالگی

بهراد معینی | بی قانون

سن‌های ۳۰ و ۴۰ سالگی بحران ندارند، اگر هم داشته باشد به اندازه ۲۴ سالگی نیست. مثلا آیا رونالدو و مسی بحران ۳۰ سالگی داشته‌اند؟ نه! ولی همگی بحران ۲۴ سالگی داشتند و دیگر فرصت اشتباه‌کردن ندارند. حتی شاخ‌های مجازی هم بحران ۲۴سالگی دارند. من هم در سن ۲۴ تازه وارد هستم و به تازگی بحران‌های این سن را درک می‌کنم. تنها چیزی که می‌دانم اين است كه وقت رونالدو و مسی شدنم گذشته و با تلاش‌های شبانه ‌روزی در مراکز خرید لباس شاید بتوانم یک بازیکن داخلی شوم. از ديگر ویژگی‌های این سن هم این است که اکثرا یک مدرک دانشگاهی دارند و حالا می‌توانند با افتخار به مملکتشان خدمت کنند و گوی رقابت را از بقیه تاکسی‌ها بربایند.
پسرهای این سن در صحبت‌های‌شان راجع به سربازی مي‌گويند. یا از خاطراتشان تعريف مي‌كنند و یا بهانه‌های مختلف برای نرفتن را می‌جویند. اگر سربازی رفته باشند می‌فهمند مرد شدن بعد از سربازی همه‌اش یک خیال است و بزرگ‌ترین دغدغه‌شان فصل جدید انيميشن‌ها است. اگر هم نرفته باشند جنگی در خانه راه می‌افتد و تا مرز ناقص کردن پدر برای گرفتن معافیت ادامه پيدا مي‌كند. پسرهای این سن همه به خودشان می‌گویند «من دیر ازدواج می‌کنم که لااقل اگه پسردار شدم معافیت کفالت بگیره» که البته همین‌ها را سال آینده در زایشگاه‌های نقاط مختلف کشور می‌توان پیدا کرد.

۲۴ سالگی اوج قوای جسمی فرد است و برای استفاده از قوایش باید به دنبال جاي مناسب بگردد تا آنجا کار کند ولی همه موردهایی که شماره‌مان را به آن‌‌ها دادیم و قرار بود تماس بگیرند زنگ نزدند. مشکل این سن همین است که نمی‌دانید قرار است در سن ۳۰ سالگی شما را در برنامه‌های تلویزیون به عنوان افتخار دعوت کنند یا در سن ۳۰ سالگی قرار است در همان برنامه تلویزیونی در مصاحبه مردمی از مدیریت بد صاحب کارتان گلایه کنید.
بعضی از ما ۲۴ساله‌ها هر روز برای خودمان ویدیوهای انگیزشی می‌گذاریم تا یادمان بیاید هیچ‌وقت دیر نیست اما وقتی سن بسیاری از موفق‌های این زمانه را متوجه می‌شویم می‌فهمیم زندگی که فقط در موفقیت خلاصه نشده و ما باید به دنبال آرامش بگردیم. اما متاسفانه در آرامش هم دستاورد چندانی نداریم. در اين سن پدر و مادرها همواره به ما یادآوري مي‌كنند که هم سن‌هایمان چند بچه دارند و خودشان در سن ۲۴سالگی چند خانوار را نان می‌داده‌اند اما ما هيچي به هيچي. اصولا از نظر دیگران ما ۲۴ساله‌ها كلا علافیم. حتی وقتی پدرمان بهمان زنگ می‌زند می‌گوید «چرا انقدر سرت تو گوشیه؟» وقتی هم جواب بدهیم که «چون بهم زنگ زدی» به حاضرجوابی متهم می‌شویم. خلاصه كه حواستان به ما ۲۴ساله‌ها باشد تا از این بحران به سلامت گذر کنیم.