خبرآنلاین: این ایام، ایام عزاداری حسین بن علی است که هنوز ادامه دارد و خدا می داند که چقدر نیرو و پول در این باره هزینه می شود و عشق اباعبدالله چه شعله در جان افراد افروخته است که هرگز خاموش نمی شود. این ها به جای خود!
اما اگر بیاد آوریم که امام حسین برای عدالت شهید شد و از اینکه امر به معروف و نهی از منکر نمی شود قیام کرد آنوقت باید از خود بپرسیم که این عزاداری های ما آیا در راستای اهداف وی بوده و هست؟
آیا پرسیدیم که تا چه اندازه به هنگام سینه زنی و یا هزینه کردن و خرجی دادن یتیمان خالص برای برپایی عدل و قسط بوده است؟
آیا پرسیدیم که تا چه اندازه این عزاداری ها ما را در توجه به قیودات دینی پایبندتر کرده است؟
آیا پرسیدیم که این پولهایی که نذر امام حسین کرده ایم از کجا آورده ایم؟
آیا پرسیدیم که این نذورات وهزینه ها برای خود نمایی و مطرح شدن خودمان نبوده است؟
آیا پرسیدیم که از چای و قند و برنج و سایر ملزوماتی که خریدیم چقدر به نفع واردات به کشور و تأخیر در صادرات مؤثر بوده است؟
آیا پرسیدیم که در گرفتن نذورات چقدر زیاده روی کردیم و با آنکه از یک مجلس و یا مسجد غذا و یا دیگر خوراکیها را گرفته ایم باز در جاهای دیگر هم به صف ایستاده ایم!
آیا از خود پرسیده ایم که تا چه اندازه غذا اسراف کرده ایم و اگر از غذایی خوشمان نیامد آن را دهن زده کرده و بقیه را روانه سطل های آشغال کرده ایم؟ آنهم در کشوری که گرسنکی برای جمع کثیری بیداد می کند!
آیا به محیط زیست فکر کرده ایم که با ریختن لیوانهای پلاستیکی و ظرف های یک بار مصرف تا کجا به آلودگی های زیست محیطی افزوده ایم؟
آیا از خود پرسیده ایم که با سخنرانی های بد و یا نوحه سرایی های نادرست و بی محتوا و یا با صدای ناهنجار چقدر وقت مردم را به هدر داده ایم؟ و یا تا نیمه های شب آسایش افراد و به ویژه مریض ها را سلب کرده ایم؟ و یا برعکس فقط به صدای خوش و لذتی که از آن برده ایم توجه کرده و ابدا محتوا را لحاظ نکرده ایم؟
آیا پرسیدیم که بابت سخنرانی و یا مداحی چقدر باید بدهیم و آنان چقدر انتظار دارند و آیا این ها با وضعیت عزای حسین و نیز وضعیت جامعه تناسب دارد؟
آیا پرسیده ایم که دولتی که به این عزاداری ها کمک می کند خود تا چه اندازه ارز کشور را برای این امور هزینه کرده ومی توانست از ماهها قبل با تجهیز نیروهای تولیدگر داخلی به سود اقتصاد کشور عمل کند؟
آیا مسئولان دولتی پیش بینی کردند که در ایام محرم و صفر چه مقدار بودجه برای تأمین مایحتاج مردم نیاز است و می توان آن را از داخل تهیه کرد و با کار فرهنگی می توان مردم را متقاعد کرد تا جنس داخلی بخرند؟
آیا فروشندگان مواد خوراکی فکر کردند که برای این عزاداری ها نباید قیمت ها را بالا ببرند و خدمتگزاران به حسین بن علی را با دشواری مواجه کنند؟ در گفتکویی که با یکی از بانیان خیر که سالهاست به آن مشغول است می گفت از دارچین و ادویه و زردچوبه و حبوبات تا گوشت و برنج امسال از دو تا 40 برابر قیمت ها افزوده شده است!
آیا پرسیدیم که این پارچه های سیاه که بر در و دیوار می زنیم و یا چادر های مشکی که می پوشیم و یا پیرهن سیاهی که بر تن می کنیم تولید داخل است ویا بابت آن ارز از کشور خارج شده است؟
حتما خواهید گفت که ای بابا این ها که به ما مربوط نیست بگذار عزاداریمان را بکنیم. درست است آنوقت عزاداری ما می شود عزاداری دلبخواهی که نه دل امام حسین راشاد می کند بلکه دل دشمنان امام حسین را خوشحال می کند و جیب آنها را پر پول تر و در نتیجه آنها هم از این نوع عزاداری ها استقبال می کنند.
مگر نه این است که حتی جانماز و مهر و تسیبح و سنگ قبرمان را دولت فخیمه چین تهیه می کند و ما واردکنندگان اجناس بُنجل آنها بی خیال عزاداری می کنیم. و به قول معروف «دلم خوش است که نامم کبوتر حرم است!»
البته مردم حق دارند بگویند ای بابا دیدید و دیدیم دولت چگونه سخاوتمندانه ارز و طلا را حراج کرد و پول ملی را به کمترین حد رساند، وکسی هم چیزی نگفت بلکه عاملان آن هم مورد تشویق واقع شدند و همه بی تدبیری ها را هم به گردن امریکا انداختند! آنوقت تو از خروج ارز برای برنج و قند و شکر می گویی!
در واقع، این تنها تقصیر مردم نیست تقصیر دولت و وابستگان دولتی و تاجرانی که فقط به فکر آسایش و یا سودند است ولی نتیجه یکی است و آن این است که با فلسفه قیام امام حسین جور در نمی آید!
بزرگ فلسفه قتل شاه دین این است که مرگ سرخ به از زندگی ننگین است
به هر حال نمی شود عزادار حسین بود و به این مسائل بی تفاوت بود!
حتما آن مسئولی هم که با واردات، نیازمندی های هیئت ها را فراهم می کند خیلی خوشحال است که خدمتی به امام حسین کرده است. اما دیگر فکر نمی کند که با این تصمیمات چقدر بر بیکاری جوانان افزوده است و فقر را در کشور امام حسین گسترش داده و ظرفیت های داخلی را عاطل و باطل گذاشته است. البته اگر دین از سیاست جدا باشد هر کسی می گوید این ها به هم چه ربطی دارد. اما امام حسین جمله ای هم دارد که می فرماید اگر دین ندارید لا اقل آزاده باشید. وقتی می بینید که کشورتان به خاطر بی موالاتی و بد اخلاقی و بی سیاستی و بدمدیریتی فلج است و کشورهای بیگانه و حتی همجوار از این بی لیاقتی ها بیشترین بهره برداری را می کنند دست کم باید پرسید پس کو جوانمردیتان؟
بنابراین همچنانکه باید پرسید از کجا آورده ای همچنین و به جد در اینگونه موارد که به نام حسین علیه السلام خرج می شود باید پرسید از کجا خریده ای و چگونه خریده ای!
آیا ما فقط به فکر آبرو هستیم که مجلسمان کم نیاورد و خوب برگزار شود و یا به فکر رسیدن به اهداف والای امام حسین هستیم؟
اینکه سعی کنیم شعار های عزاداریمان سیاسی باشد کافی نیست باید به اعمال اقتصادیمان هم توجه کنیم.
اینکه مرگ بر آمریکا بگوئیم اما مصرف کننده پرو پا قرص کالاهای خارجی باشیم و فقر مضاعف در کشور بسازیم با هم جور در نمی آید!
می توان یک آمار سر انگشتی از هزینه هایی که در این ایام می شود را برآورد کرد و بررسی نمود که اگر با تولیدات داخلی باشد تا چه اندازه بر رونق کسب و کار می افزاید و بانیان خیر در این ایام و در ایام سال شرط کنند ما فقط با جنس وطنی عزاداری می کنیم و نه با هر قیمتی و دولت را تحت فشار بگذارند. آیا امام حسین از این خوشحال تر نیست؟
درود بر شما نویسنده محترم از علمای بزرگ وشجاع درخواست میکنم که به اسیب شناسی برگذاری مراسم عزاداری درایام محرم بپردازند وبعضی از نا اگاهان را از کارهای غیر ضروری وحتی از گفته های باور نکردنی بعضی از مداهان که خلاف شرع ودین است جدا برخورد نمایند 