روزنامه صبح نو: وضعیت خانه نیما همچنان وخیم است. از روزی که فشار رسانه‌ها از روی خانه نیما برداشته شد و خیال مسوولان راحت شد ظاهراً کار خانه هم یکسره شده است و روبه ویرانی می‌رود.
«سازمان فرهنگی هنری شهرداری بودجه‌ای برای ساخت و تجهیز خانه مشاهیر در اختیار ندارد» این جمله‌ای بود که آقای سعید اوحدی روز گذشته در نشست خبری خود اعلام کرد.
دی‌ماه گذشته بود که تصاویری از خانه نیما یوشیج منتشر شد که تبدیل به خرابه شده بود و ظاهراً آماده تخریب برای ساخت بنایی نو یا تجاری می‌شد.
در عکس‌هایی که منتشر شد این مسأله مشخص بود که خانه دیگر بنای قابل سکونت نیست و از هنگامی که با حکم دیوان عدالت‌اداری به خاطر نبودن سند ثبتی واجد ارزش قضایی نسبت به خانه مورد نظر به نیما، از لیست آثار ملی خط خورد. چنین سرنوشتی برایش متصور بود اما ظاهراً فشار رسانه‌ها توانسته بود کمی این وضعیت را تغییر دهد با این حال اتفاقات بعدی آن ظاهراً دور از چشم اهالی رسانه در حال اتفاق است.
بعد از فشار رسانه‌ها و البته پیگیری‌های اهالی فرهنگ و هنر و تأکیدهای زیاد بر لزوم حفظ این خانه میراث فرهنگی اعلام کرد این خانه بار دیگر واجد ارزش ثبت شناخته شده اما فعلاً هیچ شماره ثبتی به این بنای تاریخی تعلق نمی‌گیرد و طبق اعلام مکارم سرپرست وقت شهرداری قرار شد، شهرداری تهران این خانه را از مالکان اصلی آن _که می‌خواستند در آن سفره خانه تأسیس کنند_ بخرد امری که تا به حال اتفاق نیفتاده است و هنوز شهرداری اقدامی برای خرید این خانه نکرده است.
آقای سمیع مکارم هم از شهرداری رفت و شهردار فعلی هم ظاهراً این مسأله در اولویت‌هایش قرار ندارد. هر چند پیش از این در خردادماه امسال آقای دلاور بزرگ‌نیا، مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران گفته بود که «خوشبختانه عزم مسوولان مربوطه در شهرداری به سمتی می‌رود که این خانه خریداری شود و حتی پس از سال‌ها جایزه نیما با محوریت این خانه با کارکرد خانه اسناد پیگیری شود.»
وضعیت خانه نیما در حالت تخریب تدریجی است: «در حالی‌که خانه نیما یوشیج در حال تخریب تدریجی است، سازمان میراث فرهنگی از تملک آن ناتوان است و شهرداری به اهرم صدور نکردن پروانه ساخت روی آورده است.» روال کار هم مشخص است.
شهرداری اجازه صدور پروانه ساخت نمی‌دهد و مالک خانه هم که سرمایه‌اش رو به خطر می‌بیند خانه را متروکه گذاشته و حتی درهای خانه را به روی عمومی _همان معتادین و بی‌خانمان‌ها_باز گذاشته تا روند تخریب خیلی جدی‌تر از آنچه که تصور شود جلو رود و در این وانفسای مشکلات فراوان اقتصادی و سیاسی تا نهایتاً بتواند مفری برای گریز از این وضعیت پیدا کند.
