نه میلیارد دلار چرک کف دست

طیبه رسول‌زاده | بی قانون

به تازگی یکی از نمایندگان عضو کمیسیون برنامه و بودجه ادعا کرده که وضعیت ۹ میلیارد از ۱۲ میلیارد دلار ارز دولتی‌ای که برای کالاهای اساسی اختصاص پیدا کرده مشخص نیست و هیچ کس نمی‌گوید کجاست.
شاید با خودتان بگویید ۹ میلیارد دلار عدد زیادی است که باید بگوییم واقعا از شما بعید است. کسی که در طول زندگی‌اش گم شدن دکل نفتی و اختلاس سه‌هزار میلیارد تومانی را دیده، نباید از این حرف‌ها بزند. حالا اگر این ۹ میلیارد با ارز آزاد حساب می‌شد یک چیزی. ولی الان با ارز دولتی این مبلغ عددي نمی‌شود. حدود ۳۸ هزار میلیارد تومان. یعنی هر ایرانی یک میلیون و صد. فرض کنید این یک میلیون و صد را دست خودتان می‌دادند، چه کارش می‌خواستید بکنید؟ ماکسیمم می‌توانستید یک برج کرایه عقب افتاده‌تان را بدهید، دو تا قبض بپردازید، چهارتا تخم مرغ و دوتا نوشابه و یک قالب پنیر بخرید و دو بار سوار تاكسي شوید. ولی با كل اين مقدار شاید یکی از حروف الفبا بتواند برای تک تک اعضای خانواده‌اش در کانادا خانه‌ای دست و پا کند‌. البته ما پیشنهاد می‌دهیم اگر روزي چنين پولي وارد چرخه اقتصاد كانادا شده دولت کل خانه‌های کشورش را بازسازی کند و معماری آن را به سبک ایرانی تغییر دهد تا عزیزان اختلاسگری که به آن‌جا می‌روند بیش از این احساس غربت نکنند. حتی می‌تواند هزینه زندگی چند خواننده ایرانی را هم پرداخت کند که انقدر منت اجنبی را نکشیم. در کل ما خوشحالیم برخی سرمایه‌گذاران و اقتصاددانان به کشورهای غربی صادر می‌شوند. همین خودش گامی رو به جلوست. عوضش دیگر برنمی‌گردند و وقتی همه‌شان رفتند، یک چیزی شاید برای ما مي‌ماند.
شما هم بهتر است خیلی به حرف این نماینده توجه نکنید و نسبت به وضعیت این ۹ میلیارد ارز دولتی حساس نباشید. آن را رها کنید. اگر مال شما باشد خودش پیدا می‌شود. مثل دکل نفتی و سه هزار میلیاردی که گم شد. آن‌ها هم دل‌شان پیش کس دیگری بند بود وگرنه تا الان خبری از خودشان می‌دادند. تازه اگر این مبلغ بین سازمان‌ها و نهادها تقسیم می‌شد معلوم نبود چه سرنوشتی پیدا می‌کرد. یا خرج خوراک دام‌ها می‌شد، یا با آن دستشویی‌های بزرگتری می‌ساختند، یا یک موسسه مالی- اعتباری می‌زدند و بعد دولت ۹ میلیارد دیگر هم روی همین پول می‌گذاشت تا بدهی‌های موسسه را بپردازد. فقط وقتي تكليف مشخص شد کاش یک مقدار کمی از آن را بگذارند كنار تا روزنامه‌ها بتوانند حق‌التحریر خبرنگاران را بپردازند. بلکه ما هم بتوانیم در آينده‌اي نزديك براي خودمان یک قبر بخریم. همه مسئولان که مثل شهردار قزوین مسئولیت‌پذیر نیستند.