«دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا در جدیدترین اظهاراتش ابراز امیدواری کرد که روند امور بین ایران و آمریکا خوب پیش برود. این برای چندمین بار در یک هفته اخیراست که ترامپ درباره رابطه با ایران و گفت و گو با مقامات عالی کشورمان صحبت می کند. او دوشنبه هفنه گذشته هم از آمادگی دولت آمریکا برای گفت و گو و مذاکره بدون هیچ پیش شرطی با حسن روحانی رئیس جمهوری کشورمان خبر داده بود. اما سابقه بدعهدی های دولت آمریکا عملا باعث شده تا سیاسیون ایران از هر طیف و جناحی به این اظهارات بد بین باشند.
ترامپ که برای حمایت از نامزد حزب جمهوری خواه در انتخابات سنا به ایالت پنسیلوانیا سفر کرده بود در سخنرانی خود بار دیگر با انتقاد از توافق هسته‌ای ایران و شش قدرت جهانی موسوم به برجام گفت:«من آمریکا را از توافق هسته‌ای وحشتناک، بسیار پرهزینه با ایران که ناکارآمد بود، خارج کردم. امیدوارم همه چیز بین ما و ایران خوب پیش برود. اما به شما می‌گویم، ایران اکنون در مقایسه با چهار ماه پیش، کشور بسیار متفاوتی شده است.دونالد ترامپ این اظهارات را در ادامه پیشنهاد روز دوشنبه خود مطرح کرده که گفته بود آماده است با رئیس جمهور ایران دیدار کند و هیچ پیش شرطی هم در این زمینه ندارد. این درحالی است که پیش تر مایک پمپئو وزیر خارجه امریکا در تشریح استراتژی جدید امریکا در قبال ایران 12 شرط برای شروع مذاکرات میان طرفین تعیین کرده بود.
بازخوردهای در داخل کشور به این اظهارات ترامپ کاملا متفاوت است. برخی از سیاسیون معتقدند که این عقب نشینی ترامپ را بهانه کرده و آن را نوعی تذبذب و دمدمی مزاجی عنوان کردند و به همین دلیل معتقدند باید درخواست وی برای مذاکره را نادیده انگاشت. برخی دیگر هم این درخواست را نوعی تاکتیک دانسته که هدف نهایی آن براندازی ایران است و از همین رو باید به کلی قید هرگونه مذاکره و گفت و گو با آمریکا را زد. از سوی دیگر اما عده ای دیگر از صاحب نظران که اتفاقا در بین آن ها افراد نام آشنا زیادی هم دیده می شودکه حتی برخی از آن ها مسئولیت های کلیدی و مهمی هم در کشور داشته اند، معتقدند که باید به صحبت ها ترامپ و درخواست های او درباره مذاکرات جدی تر فکر کرد و در سطوح عالی نظام درباره آن تصمیم گرفت.
اما به نظر می رسد که به چند دلیل باید اظهارات اخیر ترامپ جدی گرفت و ازاین انفعال که در بین مسئولان و سیاسیون کشور از هر طیف و جناحی درمواجه با این صحبت ها وجود دارد، فاصله گرفت.
نخست اشتیاق ترامپ به مذاکره با ایران است. این که رئیس جمهور آمریکا عاشق مذاکره و گفت و گو است، برکسی پوشیده نیست. او در مدت حضورش در کاخ سفید نشان داده که علاقه زیادی به ملاقات های تاریخی دارد. او مایل است به همه و به خصوص سیاست مداران، رسانه های مخالف و روسای جمهوری پیشین امریکا نشان دهد که آدم کار بلدی است و رویکردهای او نتایج بهتری برای امریکا رقم می زند.تاریخ تاریخی با رهبر جوان کره شمالی هم در همین چارچوب قابل تحلیل وبررسی است. اما این شاخص های شخصیتی ترامپ چه سودی به حال کشور ما دارد. در پاسخ به این پرسش باید گفت که گرفتن امتیاز از چنین آدم مشتاقی به مذاکره در عالم سیاست کار دشواری نیست.
دومین مسئله به تاجر بودن ترامپ بازمی گردد. او اساسا آدم سیاسی نیست. ترامپ اهل معامله و داد ستد است و این خلق و خوی بی شک در رفتار و کنش های سیاسی بی تاثیر نیست. در واقع ترامپ با ایدئولوژیک خاصی ندارد و از همین رو می تواند به راحتی با سرسخت ترین مخالفانش هم بر سر مسائل مختلف و به دور اصول اساسی سیاست خارجی آمریکا گفت و گو کند و به نتیجه احتمالی هم برسد.
اما سومین دلیل به وجه بین المللی و بازتاب های جهانی صحبت های ترامپ بازمی گردد. به هر حال او طی یک هفته اخیر چندبار با خطاب قرار دادن دولت مردان کشورمان به اشکال مختلف، آن ها را ه گفت و گو و مذاکره درباره آن چه که به گفته خودش برطرف کردن نقاط ضعف برجام و ایجاد یک توافق خوب است،دعوت کرده. اما بی پاسخ گذاشتن این درخواست با وجود همه بدعهدی های آمریکا و البته غیرقابل اعتماد بودن آن که دیگر برهیچ کس پوشیده نیست، این ابهام را در افکار عمومی بین المللی ایجاد می کند که چرا ایران حاضر نیست با آمریکا رو در رو شود.
با این همه هیچ تضمینی وجود ندارد که آمریکا دوباره به عهدی نکند و این توافقاتش پایبند باشد. اما هزنیه سنگینی که امریکا تا این جا از خروج برجام از لحاظ حثیت سیاسی و وجه بین المللی متحمل ان شده و از سوی دیگر شکل گیری اجماع جهانی به نفع ایران که در صورت بدعهدی مجدد آمریا به مراتب بیشتر و شدید تر خواهد بود، دو برگ برنده است که ایران می تواند با تکیه بر آن با خیال راحت تری به اظهارات اخیر ترامپ درباره مذاکره فکر کند.
با این وجود به نظر می رسد هنوز در مسئولان در سطوح عالی نظام به جمع واحدی در این خصوص وجود نرسیدند و باید منتظرماند و دید که سرانجام این اظهارات ترامپ از سوی ایران به کجا می رسد.
