نوموفوبیا لزوماً با گم شدن گوشی یا گرفتن آن از شخص رخ نمی‌دهد؛ بلکه عدم آنتن دهی و اتمام شارژ باتری نیز می‌تواند باعث بروز آن شود. برای نمونه تنها دقایقی ارتباط با اینترنت مختل شده و فرد عصبانی و بی‌قرار می‌شود.
این مشکل تنها دامن گیر شهروندان ایالات متحده نیست وطبق یک پژوهش دیگر، 41 درصد بریتانیایی‌ها نیز در صورت جدایی از گوشی موبایل یا تبلت خود، احساس اضطراب و بیقراری می‌کنند. 51 درصد ار کل افراد مورد مطالعه قرار گرفته، به رنج بردن از اضطراب عدم دسترسی به گوشی موبایل اذعان کرده‌اند. اکثریت افراد مورد مطالعه اظهار داشته که در چنین حالتی نسبت به آنچه می‌تواند در حال رخ دادن باشد، ، دچار بیقراری و نگرانی می‌شوند.
بر اساس یافته های مطالعه دیگری، 70 درصد زنان دچار اضطراب ناشی از جدایی از گوشی موبایل می‌شوند. در آن سو 60 درصد مردان نیز دچار نوموفوبیا می‌شوند. بنابراین احتمالاً به زودی نوموفوبیا در لیست DSM یا طبقه‌بندی رفتارهای ناهنجار روانی قرار می‌گیرد. اما چه این اتفاق رخ دهد یا نه، اضطراب ناشی از گوشی‌های موبایل و فقدان آن‌ها، مشکلی کاملاً جدی و واقعی است. ما گوشی‌های موبایل را به عنوان بخشی از وجود خود و بهترین دوستمان می‌دانیم، بنابراین از دست دادن آن، حالتی مشابه از دست دادن بهترین دوستمان را ایجاد می‌کند.
وابستگی به گوشی‌های موبایل از جنبه اجتماعی نیز جلب توجه می‌کند، برای بسیاری از افراد مهم نیست گزارشی را که رئیس شان از آن‌ها خواسته ساعت 10 بر روی میز باشد، به موقع آماده نشود اما برای آن‌ها بسیار مهم است که بدانند عروس خانواده سلطتنی بریتانیا صاحب فرزند دختر شده یا پسر. بنابراین هیچ دور از انتظار نیست که 75 درصد شرکت کنندگان در این مطالعه اظهار داشته‌اند همواره گوشی خود را در فاصله کمتر از 1.5 متری خود نگه می دارند.
هر چیزی می‌تواند مورد سوء استفاده قرار گیرد، حتی گوشی‌های موبایل. همزمان که فرهنگ ما روز به روز فناوری‌های نو ظهور را می‌پذیرد و تشنه فناوری است، مکان‌هایی که استفاده از گوشی موبایل در آن‌ها بلامانع است، بیشتر و بیشتر می‌شود. بنابراین هیچ عجیب نیست که روزی سر کلاس درس استفاده از موبایل بالامانع باشد. به زمانی بازگردید که نه تنها مصرف سیگار در اماکن عمومی آزاد بود، بلکه حتی حین پرواز‌های هوایی نیز منعی برای استعمال دخانیات وجود نداشت. در حالی که مخالفت اطرافیان با سیگار کشیدن رو به افزایش بود، مکان‌های بلامانع به طرز متناقضی شدهافزایش یافتند. اکنون در بسیاری از مکان‌ها، بخش ویژه‌ای برای استفاده از موبایل در نظر گرفته و درست همانند سیگار، استفاده از موبایل در آنجا منعی ندارد.
احتمالاً تا اینجای بحث به خوبی متوجه حالتی شده‌اید که از آن به عنوان نوموفوبیا یاد می‌شود و حتی می‌توانید به نمونه‌های مشهودی از آن اشاره کنید. اما معیار تشخیص وابستگی به موبایل چیست، آیا خود ما یا حتی کسی میان اطرافیان ما به نوموفوبیا مبتلا است؟ احتمالاً علائمی که در ادامه مطرح می‌شود برای شما خیلی نا آشنا نباشد.
- احساس بیقراری در صورت عدم دسترسی فیزیکی به گوشی موبایل.
- چک کردن مدوام گوشی به صورت جبری برای اطلاع از پیام‌های دریافتی احتمالی.
- سندروم ویبره خیالی، آیا تاکنون برای شما پیش آمده است که احساس کرده باشید گوشی موبایلتان ویبره می‌کند اما پس ازخارج کردن آن از جیب خود، متوجه شوید که نه کسی با شما تماس گرفته و نه پیامی دریافت کرده‌اید! این یکی از علائم جدی وابستگی به موبایل است.
- متوجه گفته مخاطبتان نمی‌شوید (نمی‌شنوید!)، اگر دیگران با شما صحبت می‌کنند اما شما سرگرم گوشی خود هستید و چیزی از گفته‌های آن‌ها متوجه نمی‌شوید.
- فراموش کردن گوشی، گوشی خود را در هر مکانی که فراموش کنید، حتی اگر اتاق شخصی شما باشد، بدون هیچ وقفه‌ای باز می‌گردید.
- افت تحصیلی، افت تحصیلی نوجوانان و کودکان می‌تواند رابطه مستقیمی با گوشی موبایل یا تبلت داشته باشد. محدود سازی آن‌ها می‌تواند موثر باشد.
اگر به صورت جبری و پیاپی دائماً در حل چک کردن گوشی خود هستید یا در صورتی که نزدیک شما نباشد دچار بیقراری و اضطراب می‌شوبد، این احتمال وجود دارد که دچار وابستگی یا اعتیاد به فناوری شده‌اید، نگران نباشید فعلاً نیازی به درمان‌های پیچیده و زمان بر نیست اما پیش از هر چیز باید با خودتان رو راست باشید و بپذیرید که دچار وابستگی به موبایل شده‌اید، در غیر این صورت همه چیز بی‌فایده خواهد بود.
درمانگر خودتان باشید!
هر دردی درمانی دارد و قطعاً می‌توان نوموفوبیا را هم درمان کرد. در این صورت رعایت نکات ساده زیر به شما کمک می‌کند به زندگی عادی بازگردید؛، زمانی که گوشی های موبایل زندگی شما را به کنترل خود در نیاورده بودند!
1. نوشتن پیام حین رانندگی ممنوع، یک قانون برای خودتان تعریف کنید و حین رانندگی، نوشتن پیام را به کلی منع کنید.
2. ورود ممنوع، گوشی موبایلتان را به هر مکانی از جمله رخت خواب، حمام و توالت راه ندهید.
3. به کارتان اهمیت بدهید، حین کار کردن، گوشی خود را کنار بگذارید و همه امور کاری را تنها از طریق تلفن ثابت انجام دهید.
5. پیش از خواب موبایل ممنوع، از این پس دیگر تا وقتی که به خواب می‌روید، به صفحه نمایش گوشی خود زل نزنید. درست است که فیسبوک و تلگرام و تویتر یا گفتگو با دوستان، جذابیت و لذت خاص خود را دارد، اما با بستن چشمانتان به خواب فرو بروید و نه زل زدن به نمایشگر تا خواب رفتن. بنابراین گوشی خود را خاموش کنید. نیازی نیست که ساعت 4 با مداد پیام‌های خود را چک کنید.
6. حالت بی‌صدا یا ویبره ممنوع؛ فقط خاموش، هنگامی که با دوستان خود هستید، گوشی خود را به طور کامل خاموش کنید، چرا که ویبره با حالت عادی هیچ فرقی ندارد و بازهم گوشی خود را در دست خواهید گرفت، بی‌صدا که بد‌تر است و دائماً به احتمالات فکر می‌کنید.
7. توافق در ملاقات، اگر به هر نوع ملاقاتی می‌روید، با طرف مقابل هماهنگ کنید که گوشی‌هایتان را برای مدت مشخصی یا تا پایان ملاقات، خاموش کنید. همچنین می‌توانید بازه‌هایی نظیر هر 1 ساعت را برای روشن کردن و چک کردن آن، تعریف کنید.
8. تبریک می‌گوییم، سرانجام اگر موفق به انجام توصیه‌های فوق شده‌اید؛ بدون آنکه دچار بیقراری، نگرانی و عصبانیت شوید، اکنون می‌توانید گوشی خود را در منزل رها کنید، البته می‌توانید این جدایی را در بازه های زمانی کوتاه تر آغاز و سپس افزایش دهید، برای نمونه در فواصل کوتاهی که از منزل خارج می‌شوید، گوشی خود را رها کنید، سپس سعی بر سپری کردن یک روز کامل بدون گوشی موبایلتان کنید، مطمئن باشید دنیا به آخر نمی‌رسد.
/منبع:شهرسخت افزار
