سوخت ندادن به هواپیمایم در مونیخ عادی بود!/ حداقل منتقدان در حد BBC نگاه مي‌کردند!

وی ادامه داد‌: سفارت ما فورا به دولت آلمان مراجعه کرد و دولت آلمان تصميم گرفت ارتش وارد شود و موضوع ادامه پيدا نکند. خيلي از شرکت‌هاي نفتي گفتند اصلا با ما تماس گرفته نشد. اگر خبري را که «بي‌بي‌سي» داد ملاحظه کنيد، شرکت NOV که آنجا حضور دارد گفته اصلا با من تماس گرفته نشد. شرکت ديگري گفته ما فرمي فرستاديم و آن فرم تکميل نشد. همه اينها نشان‌دهنده اين است که فرصت ما کم بود. 

ظریف در بخش دیگری از این گفت‌و‌گو اظهار داشت‌: در گذشته ممکن بود ١٠ سال هم کسي به نمايندگي از کشور ما در داووس حضور پيدا نکند، ولي بعد از چهار سال وقتي به هر دليلي من تصميم‌ گرفتم به اجلاس داووس نروم به يک خبر بين‌المللي تبديل شد. به‌جاي اينکه دوستان بگويند حضور وزير خارجه جمهوري اسلامي در اجلاس امنيتي مونيخ براي دولت آلمان اين‌قدر مهم بود که براي کش ‌پيدا‌ نکردن موضوع تصميم گرفت ارتش آلمان وارد شود و مسئله را حل کند، تبديلش مي‌کنند به يک مشکل. مشکلي که بيش از اينکه بدعهدي آمريكا را نشان دهد، تلاش مي‌کنند غرور ملي را خدشه‌دار کنند. 

وی تاکید کرد‌: من معتقدم اتفاقي که افتاد، پيش‌پا‌افتاده بود. اما در کشور برخي دوستان، همه اينها را که مسائل عادي است و خيلي راحت هم قابل فهم است به يک مسئله ملي تبديل مي‌کنند. به ‌نظر من لااقل در حد بي‌بي‌سي نگاه مي‌کردند و واقعيات را مي‌ديدند. از سه، چهار شرکتي که آنجا بودند اصلا به دو شرکت مراجعه نشده است. موضوع فورا به ارتش آلمان منعکس شد و آنها هم به‌دليل اهميت حضور ايران موضوع را حل کردند.

چند سؤال از وزیر امور خارجه
درباره اظهارات ظریف، کیهان چندین نکته را باید یادآوری کند، نخست آنکه ملاحظات شرکت‌ها برای عدم سوخت‌رسانی به هواپیمای وزیر خارجه ایران که ظریف نیز به آن اذعان کرده است چه بود، جز ترس از تحریم آمریکا؟! سؤال اینجا است که چرا با گذشت دو سال از اجرایی شدن برجام شرکت‌ها از ترس تحریم‌های آمریکا جرات سوخت رسانی به هواپیمای وزیر خارجه کشورمان را ندارند؟ آیا این با عزت ملی سازگار است؟!

در این زمینه کافی است به گزارش رسانه‌های آلمان و اظهارات رئیس ‌اجلاس مونیخ که دویچه وله فارسی آن را منتشر کرده است نگاهی بیندازیم، دویچه وله می‌نویسد‌: پیش از آغاز کنفرانس امنیتی مونیخ شرکت‌های نفتی فرودگاه این شهر، حاضر به سوخت‌رسانی به هواپیمای حامل ظریف، وزیر خارجه ایران نبودند. به گزارش رسانه‌های آلمان، تنها با دخالت وزارت دفاع و امور خارجه جلوی یک «رسوایی» گرفته شد.

همچنین به گزارش «اشپیگل آنلاین»، دولت آلمان در اواسط ماه فوریه به زحمت توانسته است جلوی یک جنجال و آبروریزی را بگیرد. به گزارش این وب‌سایت، شرکت‌های نفتی در فرودگاه مونیخ اعلام کرده بودند، از سوخت‌رسانی به هواپیمای ظریف، وزیر امور خارجه ایران، خودداری می‌کنند.

به گزارش رسانه‌های‌‌ آلمان، پس از خودداری شرکت‌های نفتی از سوخت‌رسانی به هواپیمای ظریف، وزارت خارجه آلمان برای جلوگیری از یک جنجال دیپلماتیک دست به دامان وزارت دفاع این کشور شده و دولت مجبور شده است از‌ تانکرهای سوخت‌رسان ارتش استفاده کند.

ولفگانگ ایشینگر، رئیس ‌کنفرانس امنیتی مونیخ نیز گفته است که با زحمت و تلاش‌های زیاد و با دخالت وزارت دفاع و امور خارجه، حضور ظریف و هیئت همراهش در مونیخ امکان‌پذیر شده است. 

این‌ها منتقدین داخلی دولت تدبیر و امید نیستند که گزارش آنان را به قول ظریف تلاش برای ناامید کردن مردم بدانیم و بنامیم؟

سؤال دیگری که بایستی از ظریف پرسید این است که چرا به قول رسانه‌های آلمانی چنین رسوایی دیپلماتیک برای شما پیش می‌آید و مسئولین دیگر کشورها گرفتاری‌های اینچنینی ندارند؟ اگر این مسئله چنان که وزیر خارجه می‌گوید امری عادی و پیش‌پا‌افتاده است بایستی همه گرفتار آن باشند نه فقط مسئولین و از جمله وزیر خارجه ایران.

نکته دیگر اینکه ظریف برای توجیه ماجرا از منتقدین می‌خواهد نوع نگاه بی‌بی‌سی به ماجرا را داشته باشند تا مشکلی پیش نیاید!‌، ارجاع دادن منتقدین به ارگان رسانه‌ای روباه پیر که هر‌گونه تحقیر و تخفیفی را مستحق ملت ایران و مسئولین کشورمان می‌داند و اصولا نگاه عزتمندانه مردم ایران را به موضوع نداشته و حافظ منافع دولتی است که از آن حقوق می‌گیرد نه ایران عجیب و شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد.

و نکته پایانی اینکه منتقدین به دنبال ناامید کردن و تحقیر مردم نیستند، آنان از اینکه وزیر خارجه کشورمان که نماینده ایران بوده و بایستی عزت او حفظ شود چنین دچار تحقیر و توهین از سوی برخی کشورها می‌شود نگران و ناراحت می‌شوند و این انتقادها تذکری برای رعایت حرمت و حیثیت ملت ایران است.