محققان به دنبال ابداع دارویی هستند که بتوان از آن برای ایجاد خواب زمستانی در اندام‌های حیاتی از قبیل قلب، مغز و عروق استفاده کرد و بدین گونه عوارض پی‌آمده را در افرادی کاهش داد که دچار سکته شده‌اند.
دانشمندان در بیمارستان کالج لندن با الهام از خواب زمستانی در حیوانات در تلاشند خواب زمستانی را در انسان‌ها نیز به واقعیت تبدیل کنند؛ اما این خواب نه برای فرار از سرمای زمستان، بلکه به منظور زمان دادن به بدن به منظور درمان عوارض سکته است.
سلامت آنلاین:به نقل از دیلی‌میل، با این روش سالیانه می‌توان جان هزاران بیمار مبتلا به حملات قلبی و سکته مغزی را از مرگ نجات داد. این کار از سلول‌ها در برابر تروماهای مرگباری محافظت می‌کند که ممکن است در روند احیای اورژانسی بیمار رخ دهد. این تروما که به «آسیب ریپرفیوژن» معروف است، زمانی رخ می‌دهد که جریان خون به طور ناگهانی به بافتی برمی‌گردد که ذخیره خون آن مسدود شده؛ مانند اتفاقی که در قلب و سلول‌های عروق خونی هنگام حمله قلبی و سلول‌های مغزی در هنگام سکته ایجاد می‌شود.
این اتفاق در واقع، شروع دوباره گردش خون در مبتلایان به حمله قلبی و سکته مغزی است و پزشکان معمولا با وارد کردن لوله‌ای به داخل عروق سعی می‌کنند عروق مسدود شده را باز نگه دارند. اما بازگشت ناگهانی خون و اکسیژن ممکن است واکنشی التهابی را ایجاد می‌کند که در یک سوم بیماران منجر به تخریب عروق حیاتی و بافت‌های قلب و مغز می‌شود و می‌تواند کشنده باشد.
دانشمندان امیدوارند تا سال آینده با این دارو از بیماران در مقابل پدیده آسیب ریپرفیوژن جلوگیری می‌کند. آنها چند دهه روی مقوله خواب زمستانی در حیوانات و توانایی آن در کند کردن ضربان قلب و افت دمای بدن بدون آسیب رسیدن به اندام‌های حیاتی و مغزشان مطالعه کرده‌اند. آزمایش داروی ساخته شده در نمونه‌های حیوانی باعث کاهش بیش از ۵۰ درصدی آسیب ریپرفیوژن شده است.
محققان همچنین امیدوارند با تهیه نسخه‌هایی از این دارو بتوان از آن در درمان دیابت، آلزایمر و سرطان نیز استفاده کرد. آنها بررسی‌ها و آزمایش‌های خود را روی سنجاب‌ها انجام داده‌اند. وقتی سنجاب‌ها وارد خواب زمستانی می‌شوند، نوعی فرآیند محافظتی در سلول‌های آنها شکل می‌گیرد که به مغز امکان می‌دهد به دنبال کاهش جریان خون ناشی از قطع اکسیژن و گلوکز زنده بماند.
این فرآیند، روش پروتئین‌ها را در سلول‌های مغزی تغییر داده و از آنها در برابر آسیب محافظت می‌کند. محققان ماده‌ای شیمیایی موسوم به SENP۲ را در مغز یافته‌اند که این تغییر ایجاد شده را متوقف می‌کند. آنها دریافته‌اند که با مسدود کردن فعالیت این ماده شیمیایی در مغز موش‌ها، روش پروتئین‌ها تغییر می‌کند و در نتیجه امیدوارند که داروی در حال ساخت بتواند چنین واکنش مشابهی را در مغز انسان‌ها ایجاد کند.
اگر بتوان چنین فرآیندی را در زمان خواب زمستانی فعال کرد می‌توان از مغز طی سکته مغزی محافظت کرد. دانشمندان ایتالیایی این احتمال را بررسی می‌کنند که بتوان با قرار دادن بیماران مبتلا به سرطان در حالت خواب زمستانی، کل بدن آنها را از دمای ۳۷ درجه به ۱۳ درجه رساند. با این کار، عملکردهای بدن در حالتی ثابت قرار می‌گیرد تا پزشکان فرصت کافی برای از بین بردن تومورهای سرطانی به کمک اشعه به دست آورده باشند.
هنوز به لحاظ حرفه‌ای، امکان اجرایی شدن این کار و القای خواب زمستانی در مغز و اندام‌های حیاتی امکان‌پذیر نشده است.
زمانی که حیوانات به خواب زمستانی می‌روند، ارتباطات داخلی مغز مانند شبکه‌های سیناپسی از کار می‌افتد اما به محض بیدار شدن از خواب، شبکه‌های عصبی دوباره عملکردهای خود را از سر می‌گیرند. (ترجمه: ندا اظهری)
