امروز نخستین دستگاهی که می‌تواند در این بخش ورود جدی داشته باشد، اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری است که از این تپه به عنوان نخستین سکونتگاه مردم، حراست کرده و یک منطقه مطلوب را ایجاد کند. البته بدیهی است که این اقدام نیاز به اعتبارات کلانی دارد که باید این مشکل با کمک مسؤولان استانی و کشوری برطرف شود.
ناهنجاري در تپه پيسا، هر روز بيشتر از ديروز!
معضلات و ناهنجاري‌هاي امروز در تپه پیسا، نيازمند برنامه‌ای همه‌جانبه‌نگر و ورود مسؤولان است در غير اين صورت آسيب در اين منطقه هر روز بيشتر از ديروز گسترش خواهد يافت.
به گزارش فارس، تپه پیسا را یکی از اماکنی که دارای ارزش تاریخی است می‌دانستند، برخی از افراد تلاش کردند که حداقل نام این منطقه را از پیسا تغییر داده و به نام قدیمی خود شهرت دهند، اقدامی که البته به دلیل تعداد اندک معتقدان به آن به جایی نرسید.
اما شهرت تپه پیسا در روزگار فعلی ارزش تاریخی آن نیست، بلکه به نام منطقه‌ای که بیشتر در آن شاهد تجمع معتادان و کارتن‌خواب‌ها است شناخته می‌شود.
در همین راستا فعالان اجتماعی پس از سال‌ها که در عمل، کاربری این منطقه به طور غیر رسمی مورد استفاده معتادان و کارتن‌خواب‌ها قرار گرفت، شروع به روشنگری و سخن گفتن در این حوزه پرداختند. این حساس‌سازی در ظاهر موفق شد، مسؤولان شهری و استانی را به میدان بیاورد و آنها را به سخن وادارد، بنابراین اعضای شورای شهر به بیان مسئله پرداختند و به نوعی به مطالبه‌گران این حوزه بدل شدند.
محمد تبریزی، عضو شورای شهر همدان در یکی از جلسات کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورا عنوان کرد که تپه پیسا به ترمینال خرید و فروش مواد مخدر بدل شده! به گفته این عضو شورای شهر فروش مواد مخدر از سایر نقاط شهر در این منطقه متمرکز شده است. تبریزی همچنین از همه مسؤولان و حتی اعضای شورای شهر به دلیل کم کاری در حوزه کاهش آسیب‌های اجتماعی به ویژه اعتیاد گلایه کرد.
عضو دیگر شورای شهر همدان در انتقادات پا را فراتر گذاشت و گفت ما برای پیاده کردن ارزش‌ها انقلاب کردیم اما امروز وجود تپه پیسا و فحشا باعث زیر سئوال رفتن این ادعا است، سید احمد حسنی‌حلم ادعا کرد اگر کسی در اثر دیدن این فجایع جان خود را از دست بدهد نیز جای تعجب ندارد.
او داشتن یک همت جهادی را لازمه حل معضل تپه پیسا دانست و عنوان کرد اگر مسؤولان در روز 20 ساعت کار کنند نیز باز هم مسؤول هستند.
از انتقادات اعضای شورای شهر که بگذریم مسؤولان اظهار نظرهایی را ارائه دادند که البته رئیس کمیسیون فرهنگی شورا این اظهارات را ناکافی قلمداد کرد.
رضا غلامی‌خجسته در یکی از جلسات کمیسیون فرهنگی شورای شهر وجود گرمخانه را برای ساماندهی کارتن‌خواب‌ها مفید دانست، اما تأکید کرد که نتوانسته معضل تپه پیسا را برطرف کند، او گام اول برای ساماندهی تپه پیسا را جمع‌آوری زنان بی‌خانمان و معتاد و انتقال آنها به شلترهای همدان یا نهاوند دانست.
این نماینده مردم در شورای شهر اظهارات و اقدامات شورای مبارزه با مواد مخدر شهرستان و مسؤولان اجتماعی استان برای مقابله این معضلات را ناکافی دانست و خواستار ارائه طرح و برنامه منسجمی در این حوزه شده است.
مدیرکل دفتر اجتماعی استانداری همدان نیز در اظهار نظری گفت که مسؤولان مشکلات را رصد می‌کنند و خواب نیستند.
از تمام این گفته‌ها، اظهارنظرها و انتقادات که بگذریم بدون تردید حل این معضل نیاز به کارگروهی قوی بر اساس قانون و با حضور تمام دستگاه‌های مسؤول دارد که زیر نظر فرمانداری اقدامات لازم را به اجرا بگذراند، وگرنه با گفتن از تبعات این پدیده ناهنجار و یا گلایه و انتقاد صرف، کاری نمی‌توان به پیش برد.
باید تمام ارگان‌های مسؤول از قوه قضاییه، دستگاه‌های حمایتی و اجرایی در این کارگروه عضو باشند تا پس از غربال افرادی که در تپه تجمع می‌کنند بنابر شرایط به دستگاه ذی‌ربط ارجاع داده شوند تا نسبت به ساماندهی 400 زن و معتاد بی‌خانمان ساکن در این منطقه که در درون زمین روزگار می‌گذرانند، اقدام شود.
امروز نخستین دستگاهی که می‌تواند در این بخش ورود جدی داشته باشد، اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری است که از این تپه به عنوان نخستین سکونتگاه مردم، حراست کرده و یک منطقه مطلوب را ایجاد کند. البته بدیهی است که این اقدام نیاز به اعتبارات کلانی دارد که باید این مشکل با کمک مسؤولان استانی و کشوری برطرف شود.
از سوی دیگر باید تدابیری اندیشید که بی‌خانمان‌های سالم که در ورطه هولناک اعتیاد نیفتاده‌اند، به گرمخانه‌ها منتقل شوند.
امروز به دلیل وجود معتادان به گرمخانه‌ها اغلب این افراد ترجیح می‌دهند در سرما شب را به صبح برسانند، به همین دلیل ساماندهی گرمخانه که بالاخره در همدان ایجاد شده است نیز در اولویت قرار گیرد و بستر مناسب برای مراجعه افراد سالم به آن فراهم شود.
امروز شاید برخی از مسؤولان چندان علاقه‌ای به ناامن کردن تپه پیسا برای معتادان نداشته باشند چراکه قطعا این افراد برای استعمال مواد مخدر به مناطق دیگر شهر سرازیر خواهند شد و آسیب‌های بیشتری را به جامعه وارد کنند، اما آیا این طرز تفکر درست است؟
ایجاد ایستگاه‌های بهداشتی و زیر کنترل درآوردن این افراد و شناسایی آنها نیز می‌تواند اقدامات گام گام و حساب شده‌ای باشد که حداقل زمینه لازم برای پایان دادن به اتفاقات ناگوار را فراهم کند.
بدیهی است اگر امروز برنامه‌ای جامع و همه‌جانبه‌نگری در این حوزه ظهور و بروز پیدا نکند، همچنان این معضلات ادامه خواهد داشت. از آنجا که تغییر دولت‌ها می‌تواند برنامه‌ها و اهداف بلندمدت را ابتر کند، ورود سمن‌های تخصصی و متعهد راهکاری برای تضمین اجرای برنامه‌های بلندمدت و البته عملی است.
