محمد رحمانیان کارگردان «شب ضربت زدن» درباره حساسیت های اجرای این اثر می گوید: «خود بهرام بیضایی خیلی تمایل به اجرای این کار نداشت. کسانی که این اثر را خوانده و یا این روزها آن را دیده باشند با فضای ملتهب آن آشنایی دارند. زمانی که از بیضایی برای اجرا اجازه می‌گرفتم، تاکید کرد که هیچ قسمتی از نمایش نباید حذف شود. من هم به دوستان گفتم که به هیچ وجه حاضر به تغییر دادن نمایشنامه نیستم و نمی‌خواهم زیر قولی بزنم که به بیضایی داده‌ام. نمایش را تعطیل می کنم، اما حاضر به اعمال تغییرات در آن نخواهم بود البته نمایش بازبینی شده و قرار است بدون مشکل اجرا شود.»
او درباره موضوع این اثر می گوید: « این اولین باری است که من کاری را روی صحنه می برم که پیش از این مردم نمایشنامه آن را خوانده‌اند، از این نمایشنامه‌ی بیضایی به عنوان نمایشنامه‌ای پرمخاطب نام برد که به چاپ پنجم رسیده است. این نمایش در دو مقطع زمانی به تجمع یک گروه برای قتل امام علی (ع) و نیز وقایع دوران قتل‌های زنجیره‌ای در اواخر دهه 70 شمسی برمی‌گردد. پیش از این هم آثاری درباره‌ی قتل امام علی (ع) اجرا و به تصویر کشیده شده است، اما تفاوت دیدگاه بیضایی این است که از زاویه قتل یک روشنفکر توسط یک عده خودسر به ماجرا نگاه کرده است. او همچنین درباره‌ی رسم نخبه‌کشی در ایران صحبت می‌کند که فقط محدود به یک زمان مشخص نیست. بیضایی نشان می دهد این نخبه کشی به این چند سال بازنمی گردد، اما هر چه جلوتر آمده‌ایم این نخبه کشی‌ها فجیع‌تر شده است.»
